Waarom het is weet ik niet, maar het is toch echt zo dat snaren op een gegeven moment zo dood zijn als een pier. Uitkoken helpt wel even, maar je moet wel erg vaak bijstemmen als je dat doet.
Maar waar moet je op letten om vast te kunnen stellen dat je snaren zo dood zijn als een pier? Het is ongetwijfeld onervarenheid van mij, maar ik hoorde het niet. Wat ik wel heb gemerkt is dat:
1) de klank minder vol is dan dat die langgeleden was
2) de klank eerder afsterft
3) de snaren stug zijn
4) ik vaker moest stemmen dan voorheen
Ik vind zelf het grootste probleem dat het moeilijker wordt om zuiver te intoneren omdat de boventonen steeds meer gaan ontbreken, maar verder heb je het heel goed en volledig opgesomd Melvin. Tja, doorspelen kan altijd natuurlijk, maar ik vind het toch lekkerder om de boel maar te vervangen op zo'n moment. Ik wil altijd op mijn mooist klinken. Wij allemaal toch?
Bij oudere snaren vind ik vooral het bezwaar dat de toonhoogte niet meer stabiel is. Als ik een stemapparaatje aflees, zie ik de wijzer tussen begin van de aanslag en einde van de toon te veel veranderen.
Maar het blijft een duur grapje, die snaren vervangen, dus in de praktijk ga ik ook langer met een setje door dan goed is.
