Thanks voor de tips Tip 2 lijkt mij zeker een hele goede. Uiteindelijk zal ik het gewoon moeten proberen; de enige manier om daar goed in te worden. Ik was echter benieuwd naar jullie ervaringen en tips.

Ik beschik over genoeg oefenmateriaal en hulpmiddelen (iReal Book)! Wat een App!

Thanks

Nu is dit niet precies een jazz les, maar toch wel relevant denk ik:
http://youtu.be/2U2cOVgaKBM
Boodschap van Wooten is: als je het publiek (en daarmee ook jezelf) wil vermaken, houd dan in eerste instantie goed de groove aan. Leuke van een bassolo is dat de andere muzikanten in volume iets dimmen waardoor jouw instrument in het gehoor wat centraler komt te staan. Betekent niet dat je dan uit je dak en uit de maat en uit de harmonie moet gaan spelen, integendeel. Keep it cool, blijf goed in de groove en blijf eerst ook eens goed in de harmonie. Straal lol uit en heb geen angstige of venijnige blikken. Is bijvoorbeeld een mooie oefening om met een heel erg blij gezicht een eenvoudige solo te spelen, je zal verrast zijn over het resultaat. Laatst deed ik een jazz workshop waaraan een hoop violisten mee moesten doen. Ze konden niet erg goed soleren en stonden verschrikkelijk serieus te kijken in hun solo's. Toen oefenden we een stukje theater techniek: straal plezier uit, dan klinkt het ook naar plezier. En dat werkte echt super, ineens ging iedereen als een speer soleren. En het mooiste was dat een aantal aanwezige profs dit eenvoudigweg niet konden. Die bleven stram kijken, konden die grimas niet van hun gezicht krijgen. Met als gevolg dat het publiek ineens heel anders ging luisteren. Echt een openbaring.

De laatste tijd kom ik tot de ontdekking dat als je wilt overbrengen wat je speelt, het op de eerste plaats belangrijk is om open te staan voor een soort eenheidsgevoel met het publiek. Klinkt vaag, ik geef het toe, maar als je er even bij stilstaat, valt het echt wel te volgen volgens mij. Ik bedoel niet dat je allerlei concessies hoeft te gaan doen en het publiek probeert te pleasen, maar wel dat je er rekening mee houdt dat je niet de enige sterveling op aarde bent en dat optreden ook communiceren inhoudt. Je staat er om een diep gevoel over te brengen, of een mooie muzikale benadering, of een interessant muzikaal idee – maar dus wel om iets OVER TE BRENGEN, en niet alleen voor jezelf. Wat mij betreft speel je de meest ingewikkelde, totaal acommerciële muziek, als je het maar doet met een open houding naar het publiek. Waartoe zijn wij anders op aarde als musici?

Helemaal mee eens, maar wat men niet moet vergeten, is dat je pas lol kunt hebben én kunt uitstralen op momenten dat je (heel) zeker bent van je zaakjes. Je weet wat je kunt, je hebt een plan, voert het zodanig uit dat je het publiek vermaakt. Op het moment dat je te onzeker bent en dus ook warrig plan hebt, dan straal je dat uit en ziet een ieder dat. Knap is de combinatie van een onzekere bassist met een matige solo die ontzettend veel lol heeft en uitstraalt; de foute noot die wordt gespeeld alsof het de bedoeling was