Ik speel al 50 jaar gitaar en zo'n 20 jaar basgitaar en toen ik zo'n vier jaar geleden weer een contrabas kocht had ik geen zin om daarvoor een andere techniek aan te leren. Ik wilde dus gewoon de vier vingers van mijn linkerhand gebruiken. Maar bij een 3/4 of grotere bas moet je dan je vingers behoorlijk strekken als je vanuit de lage E een chromatische toonladder omhoog wilt spelen. Ik heb daarom een 1/2 bas gekocht (met een mensuur van 100 cm) en omdat ik lange vingers heb is dit dan wel mogelijk. Je moet wel een maximale flexibiliteit van je linkerhand realiseren en dat lukt alleen als je de duim midden onder op de hals plaatst, ongeveer midden tussen de eerste en de tweede positie. Vanuit deze duimpositie is zelfs de vijfde positie met de pink nog bereikbaar. Ik ben nu een paar jaar zo bezig en zuiverheid is geen probleem meer.

Voor het spelen in de hogere posities gebruik ik ook alle vier de vingers. Voor een chromatische toonladder in de hoge posities moet je telkens een beetje smokkelen omdat je eigenlijk één vinger te weinig hebt maar een complete chromatische toonladder speel je toch weinig als je improviseert en ik kan vanuit elke positie bijna elke gewenste melodie spelen zonder van positie te wisselen. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en ik denk dat er voor mijn methode toch ook wat te zeggen is voor bassisten met een gitaar- of basgitaarachtergrond. Ik vind het gewoon zonde dat er bij de gangbare techniek één vinger niet gebruikt wordt.

Mijn bas is erg licht afgesteld en ik heb geen last van kramp of blessures in mijn linker hand. Strijken, daar begin ik niet aan. Een nadeel van mijn keuzes is wel dat ik op een sessie niet erg zuiver op een grotere bas van iemand anders speel omdat de afstanden net wat groter zijn en omdat ik over het algemeen veel harder moet drukken.

Goed douchen voor het optreden,

en je speelt altijd zuiver.

Maar je krijgt wel blaren.