Het gewicht van de arm gebruiken. Geldt ook voor de rechterarm, zou ik zeggen.
Het is iets wat kampioen pivoting Francois Rabbath ook zegt. Hij werkt het extreem uit door, bij een staande houding, een schuin gemonteerde pin te hebben, zodat je staat en toch een celloachtige houding hebt, waarbij je heupen en onderlichaam de bas steunen en je je handen vrij hebt. Maar ook bij gewoon staand spelen met een rechte pin kun je er op letten dat de bas in balans staat en niet te ver achterover helt. Want dan moet je teveel met je linkerduim ondersteunen en dan is verkrampend.

Klopt. Op diverse youtube filmpjes (en ook via de DVD van 'the Art of the Bow') vertelt Rabbath dat je je gewicht moet gebruiken en niet de spieren. Zo kan (kon?) hij op 77-jarige leeftijd zonder pijn en blessures urenlang spelen. Ik heb wel het vermoeden dat hij tzt last kreeg van zijn spieren en toen is ergonomisch gaan nadenken over het geruik van gewicht.

Leuk alternatief voor de Rabbath endpin is de 'bent endpin' - die je eventueel zelf kunt maken. Je hoeft dan geen extra gat onderaan in je body te boren, of via een blok te realiseren. Ik ben er nu mee bezig -> in de eeuwige queeste naar het ultieme speelcomfort:

http://www.slavapub.net/Accessories-Endpins.html

Punt met betekking tot correcte vingerzetting: altijd curved ('C-shape) - nooit plat - en de handpalm evenwijdig houden aan hals. Mooie uitleg door Joshua Davis:

http://www.youtube.com/watch?v=_MOCFP7KiNc

Ik heb een Double Bassist magazine (Nummer 22 Autumn 2002) van mijn leraar Martin Senders mogen lenen en las tot mij verwondering dat uit onderzoek is gebleken dat 80% van de contrabassisten wel eens last heeft gehad van pijn, blessures etc.

You better be warned!

Ton

Ik speel al 50 jaar gitaar en zo'n 20 jaar basgitaar en toen ik zo'n vier jaar geleden weer een contrabas kocht had ik geen zin om daarvoor een andere techniek aan te leren. Ik wilde dus gewoon de vier vingers van mijn linkerhand gebruiken. Maar bij een 3/4 of grotere bas moet je dan je vingers behoorlijk strekken als je vanuit de lage E een chromatische toonladder omhoog wilt spelen. Ik heb daarom een 1/2 bas gekocht (met een mensuur van 100 cm) en omdat ik lange vingers heb is dit dan wel mogelijk. Je moet wel een maximale flexibiliteit van je linkerhand realiseren en dat lukt alleen als je de duim midden onder op de hals plaatst, ongeveer midden tussen de eerste en de tweede positie. Vanuit deze duimpositie is zelfs de vijfde positie met de pink nog bereikbaar. Ik ben nu een paar jaar zo bezig en zuiverheid is geen probleem meer.

Voor het spelen in de hogere posities gebruik ik ook alle vier de vingers. Voor een chromatische toonladder in de hoge posities moet je telkens een beetje smokkelen omdat je eigenlijk één vinger te weinig hebt maar een complete chromatische toonladder speel je toch weinig als je improviseert en ik kan vanuit elke positie bijna elke gewenste melodie spelen zonder van positie te wisselen. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en ik denk dat er voor mijn methode toch ook wat te zeggen is voor bassisten met een gitaar- of basgitaarachtergrond. Ik vind het gewoon zonde dat er bij de gangbare techniek één vinger niet gebruikt wordt.

Mijn bas is erg licht afgesteld en ik heb geen last van kramp of blessures in mijn linker hand. Strijken, daar begin ik niet aan. Een nadeel van mijn keuzes is wel dat ik op een sessie niet erg zuiver op een grotere bas van iemand anders speel omdat de afstanden net wat groter zijn en omdat ik over het algemeen veel harder moet drukken.

Goed douchen voor het optreden,

en je speelt altijd zuiver.

Maar je krijgt wel blaren.