Het is een vette kick om helemaal op de top van je kunnen te spelen en het er dan goed vanaf te brengen. Verstandig is het niet, maar wel heel begrijpelijk. Op de CD van het Philip Baumgarten Trio speelden we een nummer op 330 bpm. Dat was dan wel het nummer dat we het vaakst hebben moeten spelen voordat het er acceptabel op stond. Maar dan heb je ook wat hè.

Met voorbedachte rade het tempo versnellen of vertragen kan heel leuk zijn, maar wegens incompetentie of gebrek aan concentratie is het gewoon vreselijk irritant.

Een drummer die de boel vertraagd of een bassist die het geheel loopt vooruit te duwen moet je asap en zonder pardon uit je adresboekje schrappen!!!

Tenzij je Schubert of Brahms gaat spelen :^))

Oh ja, dat soort muzikanten was ik alweer vergeten...