Het al of niet te vervoeren in een vliegtuig is maar één aspect dat telt. Wat is trouwens het criterium wanneer ze hem wel of niet willen meenemen en hangt dat niet ook van de maatschappij af? En gaat hij dan mee in het ruim of als handbagage?
Het gaat er gewoon om of je niet iets veel kleiners kunt maken als je er van af ziet dat er op gestreken kan worden en als je af ziet van de normale mensuur van een 3/4 of een hele bas. Ik denk nog steeds dat er een versterkt goed klinkende bas te bedenken moet zijn met ongeveer de afmetingen van een cello en dat dat voor elk soort transport zo zijn voordeel heeft.
Met een kortere mensuur kun je waarschijnlijk ook gebruik maken van basgitaarsnaren? Er staat dan minder minder spanning op, en daardoor kun je de constructie van de romp ook nog weer lichter uitvoeren.
Ik ben ook benieuwd naar jullie mening over de vorm van de eindpin. Behalve de rechte pin heb je ook de gebogen eindpin uit de Rabbathschool, de zgn. Laborie-eindpin. Het gewicht en de kanteling van de bas vang je met je heupen op, zodat je niet met je duim het gewicht hoeft te houden. Dat is vooral een voordeel voor het zware, klassieke model contrabas. Maar als we nu toch een contrabas van de toekomst ontwerpen, waarom dan ook niet een hele andere pin? Ik zie bij sommige EUB'en een soort driepootconstructie. Zie bijv. http://thinkns.com/instruments/systems.php#end. Geeft dat meer vrijheid of beperkt het je? Roept u maar.
Het gaat om 2 dingen bij het vervoer van de bas in het vliegtuig: de omvang en het gewicht. Inderdaad verschilt het nogal van maatschappij tot maatschappij wat ze mee willen nemen. Bassen op het formaat van een cello zijn er al, voor kinderen. Er zijn namelijk ook 1/2 contrabassen en zelfs 1/4 bestaat.
Vanavond ben ik naar een concert van het kwartet van Deborah Carter geweest in café Van Bracht in Aarle Rixtel. De bassist, Mark Zandveld, speelde daar op een speciale EUB, een Takamine B12. Dit is een akoestische fretloze basgitaar waar een lange pin onder zit zodat hij als een EUB gespeeld kan worden. Info over deze basgitaar is te vinden op: www.takamine.com/archive/acoustic/b10 Mark Zandveld geeft een beoordeling van deze basgitaar op: www.bgra.net/2004/review.php?id=43&type=abg
Het geluid van deze basgitaar zit tussen dat van een echte contrabas en van een fretloze basgitaar in. Ik vond het best goed klinken. De speeltechniek lijkt op die van een contrabas alleen worden alle vier de vingers van de linker hand gebruikt. Ik heb er in de pauze even akoestisch op gespeeld maar ik kon niet goed horen hoe hij dan klinkt omdat er nogal wat lawaai was. Veel volume zat er akoestisch niet in. Volgens Mark is dit het beste wat er te krijgen is als het niet groter mag zijn dan een forse basgitaar. Het ding kostte ongeveer 2500 dollar. Hij heeft hem al een jaar of zeven en heeft de pen verlengd omdat die op kleine Japanners afgestemd was.
Er zit standaard een piëzo element in de kam maar Mark had ook nog een extra piëzo onder de kam geplaatst (die hij vanavond niet gebruikte). Hij gebruikt zwarte nylon snaren.
Dat het met een dergelijke toch tamelijk kleine klankkast al heel aardig gaat is voor mij een aanwijzing dat het met een dikkere en misschien wat bredere kast nog veel beter moet kunnen.
