Interessant, dat laatste punt Adriaan! Mogelijk is er voor ons plukkers een (akoestisch) betere vorm van de kast denkbaar dan voor strijkers! Al zullen we daar wel vreselijk aan moeten wennen; hij ziet er wel zo mooi uit zo natuurlijk.
Wat de flageoletten betreft: ik ben geen strijker, maar ik geloof dus dat je flageoletten op deze manier kunt strijken. Ik meen me te herinneren dat ik dat eens van nabij hen meegemaakt, maar misschien speelt mijn geheugen me parten. Kan een strijker hier uitsluitsel over geven?

Wat betreft de flageoletten: je hebt natuurlijke flageoletten, zoals bijv. de g bij het oktaaf op de g-snaar en de d halverwege het oktaaf. Deze flageoletten krijg je door de snaar half in te drukken. Geplukt of gestreken.
Daarnaast heb je kunstmatige flageoletten (als dat de goede term is in het Nederlands). Die krijg je door de duim helemaal in de snaar te drukken en dat een andere vinger een terts, kwart of kwint hoger te plaatsen en die vinger half in te drukken. Je moet met de strijkstok dicht bij de kam strijken en dan krijg je een prachtig geluid. In klassieke concerten als van Bottesini of Dragonetti/Nanny wordt het effect veel gebruikt. Het voordeel is dat je, door met de hand een positie op te schuiven, je alle tonen van een toonladder als flageolet kunt spelen. Als je natuurlijke flageoletten gebruikt, moet je voortdurend heen en weer springen naar de knooppunten van de snaar om dat te bereiken en heel erg goed nadenken waar de flageolettonen zitten.
Op het filmpje waar ik dit topic mee begon, kun je goed zien dat Barbé zijn duim gebruikt, en dus met kunstmatige flageoletten speelt.
In klassieke studieboeken als van Simandl kun je meer vinden over de flageoletten, welke tonen je ermee kunt spelen op de terts, kwart en kwint en de notatie ervan en oefeningen.