Ik heb beide methodes nog eens grondig vergeleken, maar volgens mij kost het meer kracht bij het spelen als je je bovenste vingerkootje niet buigt. Dit betekent dat je juist méér kans op blessures loopt als je dat niet doet. Dit komt omdat je, als je je vingerkootje niet buigt, je vingers 'platter' op de hals moet leggen. Dan kost het meer kracht om de snaar naar beneden te krijgen; je richt je kracht niet echt. Je gebruikt je kracht efficiënter als je je vinger iets buigt zodat je de snaar recht naar beneden kunt brengen. Logisch dat je zo een beter vibrato kunt spelen, want een vibrato kost veel kracht en als je je vingers rechter op de snaren zet, heb je meer kracht. Dus ik snap niet waar het idee vandaan komt dat het niet buigen van je laatste vingerkootje ergens goed voor zou zijn. Sterker nog: om goed bas te kunnen spelen moet je heel efficiënt gebruik maken van je kracht, dus deze methode is contraproductief. Niet doen!
Voor alle duidelijkheid, want volgens mij begrijp of lees je mijn posts verkeerd, is ook moeilijk uit te leggen zonder plaatjes: ik heb het totaal niet over platte of rechte vingers. En ik bedoel ook niet dat de vingers niet gebogen staan, dat staan ze juist wel, maar niet doorgeknikt.
Het gaat alleen om het voorste kootje. In het Engels heet het 'curved' of 'collapsed' vingers. Dus 'gebogen' of 'doorgeknikt'. Doorgeknikt is dus als je het voorste kootje naar binnen knikt (in richting van de hals). 'Curved' wordt door de meeste methodes/scholen en klassieke bassisten als 'gangbaar' beschouwd en 'collapsed' als 'fout' of uitzondering.
PS (misschien ten overvloede): volgens mij kun je je vinger dus rechter op de snaar zetten en kost het minder kracht om dat te doen als je dat vingerkootje wel buigt.
