Alles wat met bassen te maken heeft is welkom!
Zodra je zeg maar de positie die DPA adviseert voor studio opnames, dus tussen de snaren en de kast in naar boven toe kijkend, heb ik te weinig laag en te snel last van rondzingen. Nu staat hij gericht op de bovenkant van het sleutelgat (het gat helemaal aan het begin van de sleutel). Daarmee krijg je veel meer amplitudes van laag erbij waardoor je het volume een stuk lager kunt zetten zodat je ook minder last van rondzingen hebt. Laag is dan echter een stuk dominanter zodat ik er daar weer wat van terugdraai met de toonregeling. Maar het bleek dat ik ook nog een behoorlijke piek ergens in het laag had die ik er middels het notchfilter uitgedraaid heb. Maar ik weet niet wat zo'n filter precies doet, dus dat bevalt me sowieso niet. Ik wist dat er sowieso dominante tonen in zitten door de studioresonanties, maar deze keer was het erger dan met de pickup onder de kam. Bij nader inzien bleek echter ook dat zwanenhals samen met de mic zichtbaar in resonantie kwam. Om dit te verminderen heb ik gisteren de zwanenhals voorzien van krimpkous. Dat zorgt voor een enorme demping van de zichtbare trillingen van de zwanenhals. Je geeft er gewoon een tik tegen en kijkt naar het effect. Bij de proef vandaag bleek al dat ik de hele sterke resonantie die ik had verdwenen was en ik nu zonder notch filter kan werken. De resultaten daarvan moet ik nog verder evolueren. Feit is dat ik in jouw opnames ook laag miste wat denk ik het gevolg is van de DPA positie zeg maar. Close miking geeft per definitie een tekort aan laag. Daarbij komt dat een ongecompenseerde cardoide mic, zoals de DPA 4011 ook is, vanaf 200Hz met 6dB/octaaf afvalt. Dat deel compenseer je dus enigszins door het proximity effect wat optreedt bij close miking. Maar het verlies dat ontstaat, omdat je maar naar een klein deel van je bas kijkt als je close miking doet, wordt daarmee niet meer goed gemaakt. Dus kan je dat weer enigszins compenseren door op het sleutelgat te richten waar een overdodis aan laag uitkomt. Al dat gedoe maakt er echter vooral in laag een volledig ongecontroleerde situatie van. Vooral de hogere harmonischen zullen echter het karakter van je bas bepalen, zeg maar het "echtheids gehalte". En die klinken vooral beter met een microfoon dan met een pickup onder de kam. Een vraag die ik aan jouw heb is, welke van je pickups die je allemaal geprobeerd hebt klinkt vooral het best in hoog?
Nu had ik dat wel verwacht, maar het kan niet kwaad dat even te verifiëren. Wat de Wilson waarschijnlijk mist is het diepe laag? Klopt dat of heb ik het mis? Of anders gevraagd: zou je enigszins kunnen duiden wat het klankkleur verschil tussen de Wilson is en je microfoon ( dus los van andere problemen zoals rondzingen e.d.)?
Je hebt helemaal gelijk, wat Wilson mist is het diepe laag en ook een natuurgetrouwe weergave van het akoestische geluid – wat overigens de makke is van alle elementen die ik tot nu toe gehoord en geprobeerd heb. Het verschil in klankkleur van de Wilson versus een mic is dat een mic het akoestische geluid (veel) beter weergeeft, dat is zo klaar als een klontje. Maar ja, wat hep je eraan als het volume niet in orde is!?
Mijn vraag over de plek waarop je de mic gezet heb, is eerder omdat ik zelf gemerkt heb dat de natuurgetrouwe weergave van mijn basgeluid erbij gebaat was als ik nog iets hoger ging zitten dan jij – dus net BOVEN de sleutelgaten en dan in het midden. Niemand heeft het erover dat dit een goede plek is, ik weet het, maar daar kwam ik dus op uit na veel geëxperimenteer. Bij mijn bas is dat echt ideaal!
Overigens: mijn houten bas, een Pedrazzini, klinkt sinds kort ook echt helemaal geweldig na een reviseerklus. Het wordt tijd dat ik met die bas het opnemen experiment aanga!
Goed ik heb een aardig idee ontwikkeld over een middenweg die misschien wel het meest optimum geluid gaat produceren. Gedeeltelijk zijn deze pogingen al vaker uitgeprobeerd maar ik denk nooit op de juiste manier. Zowel de combinatie van de Wilson pickups met een microfoon als de combinatie van Wilson met pickup element onder de kam (zoals de realist of wat ik gebouwd heb) biedt denk ik een zeer goede mogelijkheid een subliem geluid te maken maar niet door ze zomaar te mengen zoals men vaak probeert. De twee opnemers nemen immers beiden al het geluid op en mengen geeft dan per definitie kamfiltering wat onvermijdelijk weer onnatuurlijk klinkt. Dus dat moet een beetje anders. De tools daarvoor heb ik alleen de Wilson niet. Nog even mijmeren hoe ik daar aankom....
Dat is te begrijpen. Het is een complex te maken product i.v.m. vrijwel alle andere beschikbare pickups. Het is zeer nauwkeurig gemaakt en je krijgt er een ruimer bij om nauwkeurige gaten te kunnen maken, wat overigens cruciaal is voor een goede werking. Niettemin zijn er bassisten die het resultaat niet goed vinden gezien het commentaar en de aanbieding van Francis Luyten in 2008 om het voor 250 euro te verkopen. Ik neem aan dat hij hem allang kwijt is.
Hi Rob,
Eerstens; ik ben een volslagen leek op het gebied van elektronica dus vergeef me "domme" vragen. Ik heb met belangstelling je website gelezen over het bouwen van een contrabas microfoon en overweeg samen met iemand die er wel verstand van heeft dit te bouwen. Ik heb echter een vraag: ik heb gekeken naar de microfooncapsules die je aanbeveelt en zie dat deze een bereik vanaf 100Hz hebben. Ik heb ook ergens gelezen dat de lage E een frequentie heeft van 41Hz, Is er een speciale reden dat je een microfoon hebt gekozen met een bereik vanaf 100Hz?
Ronald,
Grofweg kun je microfoons onderscheiden in drukgevoelige en gradiëntgevoelige. De eerste worden voornamelijk toegepast als rondomgevoelig microfoon. Deze zijn fundamenteel recht tot dichtbij 0 Hz. De gradientgevoelige zijn richtgevoelig waarbij de frequentiekarakterstiek in principe oploopt met 6dB/octaaf ( naar hoog toe) of liever gezegd ze vallen eigenlijk al af vanaf 20kHz naar laag toe! Dit wordt door speciale mechanische maatregelen gedeeltelijk gecompenseerd in de capsule zelf. Vrijwel alle "capsules" in deze categorie (richtgevoelige microfoons) worden gecompenseerd tot ca 200Hz. Die frequentiekeuze is niet zomaar gemaakt, maar omdat vanaf die frequentie juist het proximity effect gaat optreden die ervoor zorgt dat laag sterk wordt opgehaald als je dichterbij gaat komen. Bij ca 30cm afstand blijkt dan de totale karakteristiek ongeveer een vlakke overdracht tot ca 20Hz te hebben. Dichterbij loopt het laag juist extra op.
Dus ongeacht welk element je koopt, ze vallen dus fundamenteel allemaal af. De karakteristieken van deze capsules worden in "het verre veld" (1 meter afstand) gemeten opgegeven. Vaak worden professionele microfoons voorzien van twee of drie standen voor het laag waarbij de noodzakelijke compensaties voor laag in de voorversterker worden gerealiseerd. Dan kun je dus kiezen om veel laag op te halen op grote afstand ( groter dan 1m) of juist af te laten vallen voor heel dichtbij (zang).
Anders gezegd koop je een richtgevoelige microfooncapsule dan valt hij ALTIJD af vanaf ca 200Hz (-3dB) in het laag. Maar dat is maar goed ook, anders krijg je dichtbij veel te veel boost door het proximity effect. In principe staat op de website van DPA: http://www.dpamicrophones.com/en/Ordbog.aspx?entryid=%7B9CC1DC76-8DCA-4707-A68F-3E896342F49F%7D
een typisch voorbeeld van het proximity effect voor dit soort microfoonelementen.
Bij het gebruik van deze zelfgebouwde microfoon zul je de hoeveelheid laag enorm kunnen beïnvloeden door de positie. Richt je die op het sleutelgat onder de E-snaar dan krijg je een overdosis aan laag om twee redenen. Ten eerste komt er veel meer laag uit de sleutelgaten dan hoog en ten tweede zorgt het proximityeffect nog eens voor een extra boost. Overigens zul je al snel gebruik gaan maken van het richten op het sleutelgat om het rondzingen te verminderen.
Veel succes met de bouw. Ik ben benieuwd naar je belevenissen.
Groet,
Rob
