Alles wat met bassen te maken heeft is welkom!
De eerst vraag is of die mic bedoeld is voor optredens of voor opnames. Voor opnames heb je andere mics nodig. Helaas is het voor het opnemen van de contrabas zo, dat daar vreselijk goede en peperdure mics voor nodig zijn als je het professioneel wilt doen. De contrabas is een van de moeilijkste instrumenten om goed op te nemen helaas. In 2008 heb ik een CD opgenomen in een prachtige studio in New York en daar is mijn bas heel goed opgenomen. De mic die daarvoor werd gebruikt kost ruim 4000 dollar (zucht). En das ook weer zowat.
Interessant. Ik ken alleen Christian McBride die dat zo doet - behalve al de bassisten in de grote zalen op het North Sea Jazz festival natuurlijk, maar die spelen allemaal via het systeem dat ze daar hebben. Wie zijn jouw helden?
Je weet dat de boel met een mic vreselijk snel gaat zingen als je niet verder versterkt wordt door een PA (zodat je de boel op het podium heel zacht kunt zetten) en dat je in kleine clubs veel last krijgt van overspraak? Als je en groot podium hebt, geldt dat natuurlijk in mindere mate. Maar je haalt jezelf wel wat op de hals geloof ik.
Hoi,
er is een nederlandse elemnten bouwer die piezo's mixed met gerichte microfoons. Hij heeft een goed systeem voor de contrabas ontwikkeld.
je kunt Cord Heineking (contrabassist) eens mailen via zijn website.
Succes en groeten,
Martin
PS: Er zijn gerichte basmicrofoons op de markt van SD-Systems, en nog enkele anderen.
Je kunt ze allemaal vinden (en bijna alle andere piezo en elementen)op de doublebassguide.com.
Zoeken onder "gear".
Philip,
Eerste vraag: waarom zou je een andere microfoon nodig hebben bij opnames dan bij een optreden? Wat ik begrijp van je eigen opnames met de DPA 4016 is dat de mic heel dicht op je bas zat (close miking) om o.a. zo min mogelijk last te hebben van je omgevingsgeluid. Op het podium geldt hetzelfde probleem. Tevens wil je in beide gevallen het "beste basgeluid" oppikken en weer weergeven of dat nu via een CD is of direct versterkt toch?
Tweede vraag: die 4000 dollar kostende microfoon stond die ook boven op je bas bij die opname die zo heel goed was?
Rob
Ik was afgelopen zondag bij een concert van het kwartet van de pianist Bram Wijnands dat georganiseerd werd door de Jazzclub Veghel. De contrabassist speelde met een microfoon die met een klem op de kast gemonteerd was en waarvan de kop via een flexible as op ongeveer 3 cm van de kast stond. Het merk is AMT. Hij kost ongeveer 800 euro inclusief een luxe voorversterker. Leverbaar door o.a. Audiosevices.be uit België.
Ik heb even met de bassist gesproken en hij had hem net twee maanden. Het klonk erg goed en ik heb geen rondzingen gehoord en volgens de eigenaar was hij daar ook niet gevoelig voor.
De bassist had een ongebruikelijke manier van aanslaan. Behalve zijn wijs- en middelvinger gebruikte hij vooral in solo,s geregeld zijn duim maar dan zo dat de duim omlaag wees. Het was een raar gezicht maar het klonk prima. Ik heb het zelf ook eens zo geprobeerd en het gaat best aardig. Het is een alternatief voor als er blaren op je wijsvinger dreigen te komen.
Ik was even op vakantie, dus hier alsnog een reactie op de mic vraag. Live worden andere dingen verwacht van een mic dan in een opname situatie. Zo'n ding moet overal tegen kunnen, hij valt vaak. Hij moet heel veel precense hebben, heel dynamisch het live geluid weergeven, wat soms zo opgevat wordt dat het hoog wat oververtegenwoordigd is. De studiomics die ik gebruik hebben een groot en klein membraan, wat ze heel kwetsbaar maakt, zodat het niet zo'n fijn idee is om ze bloot te stellen aan het podium gebeuren. Daar staat tegenover dat ze een 'hi-fi' opname geluid mogelijk maken.
Ik heb zelf niet van die peperdure mics (zo rijk ben ik niet), maar het is wel zo dat mijn duurste mics het beste zijn. Dat is de DPA 4011 (ik heb er 3 van, ik ben destijds ingegaan op een goedkope aanbieding). Ik neem mijn bas op met behulp van die mic en de Universal Audio LA 610 (voorversterker). Dat vind ik bij mijn Cosi bas heel erg goed klinken, dus daar hoef ik eigenlijk geen nog betere of duurdere mic voor.
Nu is het zo dat ik kort geleden mijn houten Pedrazzini bas heb laten opknappen, en die klinkt nu ook geweldig – heel anders dan de Cosi. De Cosi is vol en fluwelig, terwijl de Pedrazzini meer een power bas is en vergelijkbaar is met het geluid van de bas van McBride. Ook mooi en het kan best zijn dat ik daar ook mee ga optreden, ik merk dat ik het geinig vind om zoveel power uit de bas te horen komen. Ik moet nog uitzoeken hoe ik die bas nu eigenlijk het beste kan opnemen...
Adri, is dat AMT SP25B?
http://www.appliedmicrophone.com/products/show/12
Ze blijken namelijk verschillende types te hebben. Als dat ding niet rondzingt, zou het wel eens een revolutie kunnen zijn, dat deden dat soort systemen tot nu toe altijd. Was het geluid niet erg 'boomy'?
Voor mijn gevoel gaat het toch in beide gevallen om een zo'n natuurlijk mogelijk basgeluid. Als je op het podium meer presence of meer of minder hoog of laag wil is dat hetgene dat je met een toonregeling doet. Je begint gewoon met het beste uitgangspunt.
Dat je je "dure microfoons" niet voor een life uitvoering kan ik me voorstellen en dus neem je met wat minder genoegen. Toch toen ik bij het optreden onlangs van Jeff Hamilton met Tamir Hendelman en John Clayton was gebruikte de laatste een microfoon op pak weg 50cm voor zijn bas van 10.000 euro was het verhaal toen ik ernaar vroeg! Geen eigen versterker met box. Alleen via de PA. ( dus relatief ver weg van zijn bas). Het klonk heel goed! Het hoefde natuurlijk ook niet zo hard allemaal.
Rob
Philip, van onderwerp voorversterkers nu verder naar microfoons want daar hebben we het steeds over. Samenvattend: Je denkt dat de DPA 4011 zijnde een cardoíd (richtmicrofoon) al zo natuurlijk is in jouw opstelling dat het niet beter kan. Er is daarbij gezocht naar de beste positie, waarbij de mic onder de toets zit en naar de onderkant van de toets gericht is. Op het podium blijkt deze setting jammer genoeg onbruikbaar omdat je te veel van de drummer oppikt en de zaak gaat rondzingen als je het wat harder wil zetten.
Je vraagt je nu nog af of een AMT cardoïd microfoon misschien beter zou werken op het podium dan b.v. je Wilson pickups als je de AMT ongeveer zo opstelt als de DPA 4011 en dat je dan minder last hebt van de drummer oppik en van het rondzingen? Op basis waarvan? Omdat een zekere Jos M. die toepast en zegt dat hij geen last van rondzingen heeft. AMT heeft echt niet een wondertje verricht. Jos speelt met een andere basversterkers, gaat wat verder van de drummer staan die misschien heel zacht speelt en zet zichzelf mogelijk 3 niveaus zachter dan jij zou willen en hij klinkt ook niet (altijd) om over naar huis te schrijven blijkt. Mogelijk vergelijken we dan dus appels met peren.
Toch blijft bij mij nog steeds de vraag hangen of een AMT S25B heel anders is dan een DPA 4011 en daardoor betere podium eigenschappen zou kunnen hebben. Het antwoord kan je eventueel afleiden uit de specs. En ja het is weliswaar een cardoïd maar hij neigt naar een omni. Verder is het een slechtere mic in het hoog. Maar de curve is vlak en piekt niet.
Om ze te kunnen vergelijken moet je de curven op elkaar leggen. Het is wat werk maar dan weet je ook wat, zie:
http://eub.vanheelsbergen.com/images/DPA%204011%20frequency%20vs%20AMT%20S25B.jpg
voor een frequentie vergelijk. Beiden mics zijn goed vlak maar de DAP loopt door tot 27kHz terwijl de AMT tot 10kHz loopt. Overigens niet zo'n probleem.
Voor de polar diagrammen zie:
http://eub.vanheelsbergen.com/images/DPA%204011%20polar%20vs%20AMT%20S25B.jpg
Hier zie je dat de DAP veel richtgevoeliger is dan de AMT.
De curven komen van hun eigen websites. Let daarbij op dat op de website de schaal van AMT 5dB en de middencirkel erg klein is en die van DAP 10dB met een grotere middencirkel, dus als je te vlug kijkt lijkt het meer op elkaar dan het in werkelijkheid is. Dempt de DAP achter 28dB bij 1kHz, de AMT haalt slechts 9dB. Voor mij is lijkt het meer een omni dan een cardoïd. Jos had hem dus op de bas gericht eerst ongeveer op het midden van de bas en later meer richting sleutelgat, maar niet erin.
Er is weinig zinnigs te zeggen over rondzingen. De opvang van andere instrumenten houdt je toch niet buiten de deur wegens de reflectie op de bas zelf. Gewoon wat verder weg van drummer gaan staan.
Rob
Mijn nieuwsgierigheid naar de AMT is gewekt door de volgende zin uit hun reclamepraatje:
'The SP25B is an electret-condenser microphone that has been designed for acoustic bass. All of the parameters that are problematic for the double bass have been addressed. To be able to get the most gain before feedback it uses a very tight pattern to give a high rejection to surrounding noise, at the same time reproducing accurately the subtleties of the bass.'
Het kan natuurlijk zijn dat dit maar holle frases zijn, maar wie weet hebben ze dat feedback probleem inderdaad (veel?) kleiner gemaakt. Dan wordt die mic toch wel extra interessant. Of kan dat niet volgens jou?
Helaas is ongeveer 50% van de podia waarop ik speel te klein om wat verder van de drummer te gaan staan. Vaak staat de band bijzonder opgepropt, waar ik aan gewend ben geraakt en mijn plezier niet door laat bederven, al is het natuurlijk niet ideaal.
Misschien ga ik maar weer eens een ronde doen zoals ik (onderhand al een heleboel jaren geleden) heb gedaan, waarbij ik aan veel collega bassisten naar hun elementen vroeg en vroeg hoe ze bevielen. De resultaten daarvan staan in een serie baslessen. Ondertussen zijn er vast weer nieuwe mogelijkheden bijgekomen.
Dat lijkt me heel mooi, als je zo technisch bent aangelegd als jij, en lekker van alles kunt uitproberen tot je helemaal tevreden bent voor bijna geen geld!
Van alles wat ik tot nu toe heb gehad (3 elementen, ik ben begonnen met een Underwood en het mic probeersel), beviel de Wilson het beste. Desnoods koop ik er weer zo een voor mijn Pedrazzini, maar dat zou ik toch als een nederlaag ervaren. Het moet toch beter kunnen!?
Ook leuk van die AMT vind ik dat je hem binnen een paar seconden op je bas schroeft. Dat zou fijn zijn voor mij (als hij goed klinkt dan), omdat ik graag met allebei mijn bassen wil optreden.
Philip, natuurlijk zal elke fabrikant terecht verkooppraatjes houden om zijn product aan te bieden. En mogelijk hebben ze ook geëxperimenteerd met verschillende gevoeligheidskarakteristieken ( polar diagrammen ) en ontdekt dat een goede cardoīd juist méér rondzingt dan een omni. Het zou mij n.l. niet verwonderen vanwege de reflectie eigenschappen van de baskast zoals ik al zei. Misschien blijkt een heel klein beetje cardoïd ( slechts 9 dB) wel het beste te werken. Dat hebben zij n.l. gemaakt en dat heb je op mijn website kunnen zien op het polardiagram.
(http://eub.vanheelsbergen.com/images/DPA%204011%20polar%20vs%20AMT%20S25B.jpg)
Aan de andere kant het is ook business voor ze. En een microfoon element sec met een lage voor achterverhouding kost ze hoogstens één euro (dat kopen ze gewoon in). Het palar diagram is dat van een element sec waar je niets aan hoeft te doen. Geen noemenswaardige behuizing erom heen en voilá we hebben weer een product. Als dat dan ook nog beter blijkt te werken dan een dure richtmicrofoon dan is dat meegenomen.
Je moet echter niet denken dat ze ineens iets super ideaals hebben bedacht. Dan moet je dat ergens intussen wel kunnen lezen op internet denk ik.
De omstandigheden waaronder iedereen speelt en de gebruikte materialen zijn echter te divers om de marktmening te laten convergeren. In ieder geval hebben ze in mijn beleving goed nagedacht over de bevestiging. De meeste bevestigingen die ik heb gezien deugen niet. Je moet n.l. absoluut trillingvrij bevestigen. En vrijwel alles trilt aan de contrabas. Dus eigenlijk moet je de microfoon op de grond zetten. De microfoon zelf kun je anders onmogelijk voldoende ontkoppeld krijgen middels een ophanging voor de lage frequenties. De kastranden van de bas zijn echter zo stijf dat die er als enige ook voor in aanmerking komen. Mogelijk maak er toch maar eens één zelf.....ik heb nog zo'n back electretje liggen. Hoever zitten de randen van jouw dikste bas uitelkaar?
Rob
Ik heb vanavond nog eens grondig uitgeprobeerd hoe het nu werkte met mijn DPA mic en de Universal Audio voorversterker aangesloten op mij installatie. Als ik naast de box ga staan, werkt dat vreselijk goed op zachte volumes. Nu sta ik liever voor de box, maar dit klinkt zo goed, dat ik het ga gebruiken in zachte ensembles, zoals Pot, Baumgarten & Friends.Wat ik er goed aan vind: je hoort precies hetzelfde geluid als akoestisch.
OK, ik ben benieuwd op welke frequentie het begint rond te zingen als je het harder zet? Vanavond was ik in Aarle-Rixtel bij Rob van Bavel met bassist Mark van Rooij. Die had een verlengde E-snaar en onder de kamvoet een realist element (of i.d.). Zat lekker veel een mooi laag in. Het echte snaargeluid ontbreekt wel wat te verwachten is. Misschien moet je dat toevoegen met een microfoon maar dan alleen voor hoog dus middels een scheidingsfilter. Vandaar ook de vraag waar begint het rondzingen?
Hé Rob, ik heb eigenlijk geen idee hoe ik dat kan uitzoeken... Ik had alles op neutraal staan behalve mijn knop voor het laag, maar merkte geen verschil als ik die harder of zachter zette wat het rondzingen betreft. Ik heb geen equalizer op mijn versterker zitten die me vertelt in welk frequentiegebied ik zit. Het blijft zo zacht, dat het geluid van de contrabas zelf ook nog zeer duidelijk aanwezig is. Eigenlijk mis ik niets (ook het snaargeluid niet). Alleen delf ik met dit volume absoluut het onderspit als er een stevig meppende drummer naast me zit. Dus dan ruk ik uit met mijn Cosi met Wilson elementen.
Philip, ik snap niet goed wat je nu zegt. Er zit normaal toch een volumeknop(pen) op je systeem waarmee je het net zo hard kunt zetten als je wilt? Of staan die al ( beiden?) op maximum?
In principe ging ik ervan uit dat je het volume met de microfoon ( of Wilson) net zo hard kunt zetten als je wilt totdat het begint rond te zingen, of totdat de zaak overstuurd raakt.
Als het dan gaat zoemen of piepen dan kan je de toonhoogte toch inschatten waarop dat gebeurt. Dat kan laag zijn b.v. de grondtoon van een van de snaren of een harmonische daarvan. Als je de snaar dan dempt weet je gelijk dat die meedoet in het rondzingen. Als de snaren niet meedoen dan is het rechtstreeks van luidpreker op microfoon. De rondzingfrequentie kan dan van veel zaken afhangen, zoals pieken in de luidspreker of ruimteresonanties. De positie van de luidspreker is natuurlijk ook cruxiaal. Ook met een pickup (Wilson of iets anders) krijg je het aan het rondzingen (als er voldoende reserve in de volumeregelaars zit, wat meestal wel het geval is) maar dan zit de bas met snaren er altijd tussen. De baskast fungeert dan als microfoon die het middels de kam doorgeeft naar de pickup.
Je moet de equalizer verder gewoon recht laten staan .
Hij begint eigenlijk al meteen als ik aan de volume knop zit. Dat is meteen zo'n oerend harde toon, dat ik er niet in slaag om ermee te experimenteren. Die toon is echt trommelvlies verscheurend, dus die moet ik zien te vermijden.
Met mijn Wilson heb ik nooit last van rondzingen, voordat dat gebeurt moet de boel echt ongelooflijk hard staan en zo hard wil ik gewoon niet spelen.
OK, het ging mij nu juist om die toon! Je kan dat toch wel inschatten? Je voelt hem aankomen voordat je te ver bent gegaan, de vraag was dus waar dat heel ongeveer ligt op de piano zeg maar. Gewoon heel ruw geschat. Zo te horen een directe luidspreker - microfoon rondzingen zonder bas tussenkomst?
Vorig jaar had ik een voorversterkertje gekocht met twee ingangen, omdat ik mijn twee elementen wilde combineren op één contrabas, de Dtar Solstice (dat doe ik niet meer, omdat ik het teveel gedoe met afregelen vond). Ik heb dat ding zojuist ook uitgeprobeerd met een mic voor mijn Pedrazzini. Blijkt dat de boel flink hard kan voordat het gaat rondzingen! Harder hoeft niet in de bands waarin ik speel. Ik was stomverbaasd! Erg leuk, de eerstvolgende repetitie van de eerstvolgende band die ik heb neem ik deze set up mee om te zien of hij in zo'n situatie ook voldoet.
Philip, kennelijk ben je wat verder met je experimenten gegaan. Om eventuele misverstanden te vermijden schrijf ik even op zoals ik het nu begrijp. Je hebt nu middels een voorverstekertje geheten Dtar Solstice op je Pedrazinni contrabas, die 5 Wilson elementen bevat (onder elke snaar één), het gecombineerde Wilson signaal samengevoegd met het signaal van de mic DPA4011. Verder zeg je dat je het hebt kunnen afregelen tot een goed toepasbaar eindresultaat voor jezelf. De Solstice beschikt over twee separate voorversterkers met separate toonregeling. Inputs voor zowel Jack als XLR met in/uit- schakelbare phantom voeding. Verder omschakelbare fasen en instelbare mix. Kortom alles wat in deze nodig is. Klopt mijn samenvatting? Zo ja hoe staan de respectievelijke toonregelingen daarbij nu ingesteld? En zijn de 2 signalen evenwichtig in sterkte of is er één veel dominanter dan de andere? Heb je verschillende fases uitgeprobeerd en met welk resultaat?
T.o.v. alleen de microfoon heb je kennelijk enorme winst geboekt. Dan moet toch de bijdrage van de microfoon nu aanzienlijk minder zijn maar toch de moeite waard voor de klankkleur. Het veel sterkere geluidsniveau dat nu mogelijk is komt dus vooral door de toevoeging van de Wilson?
Hoi Rob,
Leuk dat je zo geïnteresseerd bent! Op mijn Pedrazzini zit geen enkel element. Op de Cosi zit de Wilson. Vorig jaar experimenteerde ik op de Cosi met het geluid van 2 elementen tegelijk, de Wilson en de Schertler. Dat gaf an sich wel een aardig geluid, maar het was veel te veel gedoe, omdat ik nu 3 toonregelingen op elkaar moest afstemmen en alles nog aansluiten ook. Die voorversterker had ik dus nog van dat mislukte experiment. Ik gebruik nu, met de Pedrazzini, maar 1 kanaal van de Dtar, waar ik dan mijn DPA mic in plug (die voorversterker heeft fantoomvoeding). Dat is eigenlijk alles. Ik merk dat ik op die voorversterker heel voorzichtig moet zijn met de volumeknop; als ik die openzet, gaat het wel gauw rondzingen. Als ik die knop maar een beetje openzet, kan ik mijn versterker hard zetten. Wat de toonregeling betreft doe ik er alleen een beetje bas bij voor een net wat lagere ondergrond. Maar ik heb flink aan alle knoppen zitten draaien en hij ging niet rondzingen. Overigens ben ik nog niet klaar met experimenteren met de Dtar, misschien blijkt het op een andere manier nog net iets beter te worden.
Overigens: de toonregeling op de Dtar werkt wel, maar is niet geweldig en geeft een wat dof geluid, dus ik blijf er maar zoveel mogelijk van af.
Ik verheug me er enorm op om op deze manier met de Pedrazzini te gaan spelen, omdat het zo'n enorme power bas is. Berg je maar!
De ontdekking voor mezelf is dat ik anders klink op de Pedrazzini dan op de Cosi; vooral als een power bassist op de Pedrazzini en vooral als een lyrische bassist op de Cosi. Dat ligt dus puur aan het instrument! Er wordt wel eens gezegd dat de bassist de sound maakt, en dat is voor een groot deel wel waar, maar het blijkt dus ook heel veel uit te maken op wat voor bas je speelt.
Goed, ik zat er dus totaal naast. Nieuwe poging voor mijn begrip: je hebt een Cosi contrabas (waarmee de opnames zijn gemaakt en die 5 snarig is en waar de Wilson pickup op zit?) en bij gebruik van alléén de DPA4011 microfoon gaat dat veel te snel rondzingen om nog een beetje volume te kunnen maken. Daar gebruik je een voorversterker bij (welke ook weer?) die je aansluit op de "passieve ingang" ( waarvan ik nu aanneem dat het de ingang zonder de buisvoorversterker is, klopt dat?) van de Hevos 400D.
Nu doe je hetzelfde met de Pedrazzini bas ( hoeveel snarig?) maar gebruik je als voorversterker de Dtar. Als je daar het volume heel klein van zet kun je de volumeknop op de Hevos zo hoog zetten dat het al hard genoeg is voordat het gaat rondzingen. Als je het volume op de Dtar echter hoger zet en terugregelt met de Hevos blijkt dat het veel eerder gaat rondzingen en je onvoldoende niveau kan bereiken?
Er zitten echter op de Dtar eigenlijk 3 volumeregelaars in de keten. Aan het begin, dan de mix en dan de master. Dat maakt het verhaal nog wat complexer! De mix staat vol richting het kanaal dat je gebruikt ( neem ik aan). Dan heb je er nog steeds 2 voordat je op de Hevos belandt. Dus over welke heb je het en hoe staat de andere?
De toonregeling van de Dstar staat in principe recht. Maar ergens doe je er een beetje laag bij. Is dat op de Dstar of op de Hevos?
Als je ergens in de totale keten het ene volume niet kan compenseren met het andere omdat dan het zaakje gaat rondzingen is er iets onderweg reeds zwaar overstuurd omdat er te weinig dynamiek over is (headroom). Als alles zich lineair zou gedragen maakt het in principe niets uit waar je het volume reduceert of hoger zet. Je moet je dus nu afvragen waar het mis gaat.....Gebruik je mogelijk de actieve ingang van de Hevos en raakt die niet overstuurd?
De Dstar kent ook nog een 20dB pad aan de ingang die je dus met deze microfoon mogelijk aan moet zetten omdat de Dstar dan mogelijk al overstuurd raakt.
Één ding heb je kennelijk ontdekt! Je kunt toch met een microfoon versterken!
Heel interessant je vragen Rob, ik word telkens even gedwongen om vraagtekens te zetten bij wat ik doe. Dat begint al bij een van je eerste opmerkingen. Inderdaad had ik gedachteloos de passieve ingang van mijn versterker gebruikt, maar nu vraag ik mij af of dat een goed idee is, De actieve ingang is voor actieve basgitaren en in feite is dat actieve gedeelte van de basgitaar een ingebouwde voorversterker. Dus misschien moet ik – nu ik ook een voorversterker gebruik – ook de actieve ingang gebruiken. Ga ik uitproberen!
Die andere voorversterker was trouwens de Universal Audio LA 610.
Ook je opmerking dat er eigenlijk 3 volume regelaars op de Dtar zitten is heel interessant. Ik had de mix knop niet meegerekend, die had ik gewoon in het midden gezet. Interessant om te kijken wat er gebeurt als ik hem vol de kant van het gebruikte kanaal opdraai! Die andere 2 volume knoppen stonden allebei maar een klein beetje open. Laag draaide ik er op de Hevos bij. Die 20db pad gebruikte ik inderdaad.
Donderdag heb ik een repetitie met Get Set, dan ga ik wat eerder en probeer ik het allemaal uit. Ik ben wel van plan om zondag bij een optreden met Pot, Baumgarten % Friends met deze set up te gaan spelen, dus ik moet het echt nog even goed uitzoeken!
Nog eens gekeken naar het verschil tussen actieve en passieve ingang van de Hevos. De actieve ingang is wat ongevoeliger (6mV) en dus beter geschikt om met een preamp aan te sluiten. Overigens is de benaming die ze toepassen absurd. Dat zet iedereen op het verkeerde been! Je denkt toch aan de ingangseigenschappen en niet aan het aan te sluiten apparaat. Verder geven ze geen enkele fatsoenlijke technische info waar je wat aan hebt. Normaal kom je met een voorversterker op lijningangsniveau binnen en dan is 6mV nog veel te gevoelig. Het is dus te hopen dat de volumeregelaar op deze ingang voor hun voorversterker zit. Een liiningang heb ik niet gezien. Verder de mix op de Dstar is een FX mix en die moet dus geheel linksom staan. (ik dacht even aan een regelbare mix tussen de kanalen maar dat was dus niet zo, foutje). De faseomkeerschakelaar kan veel effect hebben op rondzingen vooral als dat bij lage frequenties optreedt. Ook bij hoog maar dan verschuift de rondzingfrequentie voornamelijk alleen maar. Ik zou zelf zo'n mic direct middels een losse phantomvoeding aansluiten op de Hevos.
Dat is eigenlijk ook weer een heel fijn idee van die losse fantoomvoeding, bedankt! Ik heb even rondgekeken op internet, maar het blijkt nog niet zo eenvoudig te zijn. Ik lees alleen goede berichten over de Behringer Eurorack UB80, maar dat is dan gelijk een mixer en dat hoefde dus juist niet. Als ik het goed begrijp brommen en ruisen andere losse fantoomvoedingen flink. Misschien moet ik gewoon nog even flink doorzoeken, dat kan ook.
Ik geloof dat het wel vrij populair is, om het een actieve en passieve ingang te noemen, omdat de basgitaar actief of passief heet te zijn en zo weten wij bassisten in welk gaatje we moeten zijn.
Maar als ik het goed begrijp heb ik ook met de voorversterker van de Hevos te maken als ik de actieve ingang gebruik? Dat komt op mij wat onlogisch over...
Daarom erger ik me dood aan de ontzettend minimale technische info die ze verstrekken. Maar mijn inschatting is dus nu dat, omdat de actieve bassen dus zelf ook een voorversterker hebben, ze een extra ingang met de volumeregelaar ervoor hebben gemaakt die toch gewoon middels de hun bestaande buizen voorversterker wordt ingekoppeld. Je zult n.l. nooit een volumeregelaar opnemen vóór de voorversterker als je een pickup element wilt aansluiten met behoudt van de minimum te realiseren ruis en juiste signaaloverdracht. Dus ze schakelen als je omschakeld de volumeregelaar van erachter naar ervoor. Uiteindelijk willen ze natuurlijk een uitgebreidde range van specs van bestaande actieve bassen aankunnen. Dus koppel met een voorversterker altijd in op de actieve ingang.
Nou ja,vanavond gerepeteerd met Get Set met de Pedrazzini en de mic ervoor. Zo, dat weten we dus ook weer: dat werkt voor geen meter, het kan toch niet hard genoeg... Hier thuis leek het nog heel wat, maar in de band hoorde je hem alleen zacht op de achtergrond. Als ik hem harder probeerde te zetten, begon het dus te piepen, hoe ik de boel ook afstelde. Tot overmaat van ramp bleek de mastervolumeknop van de Dtar onbetrouwbaar: soms viel het geluid zomaar uit, en als ik die knop dan weer wat heen en weer had geragd, deed hij het weer een tijdje. Zeer irritant allemaal. Jammer! Misschien ga ik toch maar weer een Wilson voor die contrabas kopen, want ik blijf het een prachtige powerbas vinden.
Philip, nu toch blijkt dat het bij jouw niet gaat met alléén een microfoon zou ik toch graag wat preciezer de plaatsing en richting willen weten van de microfoon en de luidsprekers die je hebt uitgeprobeerd. En daarnaast een indicatie van de rondzingfrequentie. Dus heel hoog (zeg maar b.v. boven C1) of juist laag. Ik heb daar zelf immers nu nog geen idee van.
Ik ga sowieso het experiment zelf ook doen met één van mijn bassisten. Uiteindelijk blijkt dat er toch bassisten met microfoons spelen en dat kennelijk ook met succes doen. Je moet echt niet denken dat het aan een bijzondere microfoon ligt. Het ligt aan de hele combinatie en opstelling met name de luidsprekers.
Daarnaast speelt ook nog de ruimte een grote rol.
Hoi Rob, ik ben naast en iets achter de versterker gaan staan; de mic zo opgesteld dat hij (ook) achter de voorversterker en box stond. Ik heb vlakbij de versterker gestaan, maar ook 5 meter verderop (ook erachter). Ik weet dat het rondzingen gebeurt op een bepaalde frequentie, maar vreemd genoeg merk ik geen verschil als ik aan de hoog of laagknoppen zit, het lijkt wel alsof voornamelijk het volume de boosdoener is. Nu moet ik zeggen dat de drummer met wie ik gisteren speelde ook vrij hard speelt.
Philip,
Het heeft even geduurd maar inmiddels heb ik een basmicrofoon gebouwd met een bevestiging volgens de AMT methode. Ik heb de bouw en het hoe en waarom beschreven en alvast op de website gezet. Het resultaat was ongeveer wat ik ervan verwachte. De bereikbare klank is erg goed maar uiteraard richting en plaats afhankelijk. Zoals ik het nu ervaar is wat ik gezien heb op het jazzfestival in Den Bosch gewoon mogelijk met deze zelfgebouwde versie. Het is vrijwel zeker dat het net zo goed werkt als de AMT versie zelf. Nu is er een verdere evaluatie nodig in een live optreden. Ik zou het op prijs stellen als je mijn (premature) webpagina alvast leest en de plaatjes bekijkt en er commentaar op geeft. Wat meteen opvalt is de sterke spiegelende werking van de bas als je de microfoon op de kast richt. Zowel voor rondzingen als opvangen van omgevingsgeluid ga je dan ook de mist in, wat bevestigd dat het de moeite waard is te kijken of het met een omni directionele microfoon mogelijk niet eens slechter is. We hebben echter vanavond de hele avond in de studio gerepeteerd en de bassist was laaiend enthousiast over het geluid. In onze setting was het hard genoeg zonder rondzingen en zonder noemenswaardige irritante bijgeluiden van de de andere spelers. Iets harder zetten gaf overigens wel rondzingen, maar dat was verder niet nodig voor ons. Dat viel dus enorm mee. Het geluid was echt subliem. De volgend proef zal in een live setting plaats vinden maar dat duurt nog wel even.
Zie: eub.vanheelsbergen.microfoon.html
Zodra je zeg maar de positie die DPA adviseert voor studio opnames, dus tussen de snaren en de kast in naar boven toe kijkend, heb ik te weinig laag en te snel last van rondzingen. Nu staat hij gericht op de bovenkant van het sleutelgat (het gat helemaal aan het begin van de sleutel). Daarmee krijg je veel meer amplitudes van laag erbij waardoor je het volume een stuk lager kunt zetten zodat je ook minder last van rondzingen hebt. Laag is dan echter een stuk dominanter zodat ik er daar weer wat van terugdraai met de toonregeling. Maar het bleek dat ik ook nog een behoorlijke piek ergens in het laag had die ik er middels het notchfilter uitgedraaid heb. Maar ik weet niet wat zo'n filter precies doet, dus dat bevalt me sowieso niet. Ik wist dat er sowieso dominante tonen in zitten door de studioresonanties, maar deze keer was het erger dan met de pickup onder de kam. Bij nader inzien bleek echter ook dat zwanenhals samen met de mic zichtbaar in resonantie kwam. Om dit te verminderen heb ik gisteren de zwanenhals voorzien van krimpkous. Dat zorgt voor een enorme demping van de zichtbare trillingen van de zwanenhals. Je geeft er gewoon een tik tegen en kijkt naar het effect. Bij de proef vandaag bleek al dat ik de hele sterke resonantie die ik had verdwenen was en ik nu zonder notch filter kan werken. De resultaten daarvan moet ik nog verder evolueren. Feit is dat ik in jouw opnames ook laag miste wat denk ik het gevolg is van de DPA positie zeg maar. Close miking geeft per definitie een tekort aan laag. Daarbij komt dat een ongecompenseerde cardoide mic, zoals de DPA 4011 ook is, vanaf 200Hz met 6dB/octaaf afvalt. Dat deel compenseer je dus enigszins door het proximity effect wat optreedt bij close miking. Maar het verlies dat ontstaat, omdat je maar naar een klein deel van je bas kijkt als je close miking doet, wordt daarmee niet meer goed gemaakt. Dus kan je dat weer enigszins compenseren door op het sleutelgat te richten waar een overdodis aan laag uitkomt. Al dat gedoe maakt er echter vooral in laag een volledig ongecontroleerde situatie van. Vooral de hogere harmonischen zullen echter het karakter van je bas bepalen, zeg maar het "echtheids gehalte". En die klinken vooral beter met een microfoon dan met een pickup onder de kam. Een vraag die ik aan jouw heb is, welke van je pickups die je allemaal geprobeerd hebt klinkt vooral het best in hoog?
Nu had ik dat wel verwacht, maar het kan niet kwaad dat even te verifiëren. Wat de Wilson waarschijnlijk mist is het diepe laag? Klopt dat of heb ik het mis? Of anders gevraagd: zou je enigszins kunnen duiden wat het klankkleur verschil tussen de Wilson is en je microfoon ( dus los van andere problemen zoals rondzingen e.d.)?
Je hebt helemaal gelijk, wat Wilson mist is het diepe laag en ook een natuurgetrouwe weergave van het akoestische geluid – wat overigens de makke is van alle elementen die ik tot nu toe gehoord en geprobeerd heb. Het verschil in klankkleur van de Wilson versus een mic is dat een mic het akoestische geluid (veel) beter weergeeft, dat is zo klaar als een klontje. Maar ja, wat hep je eraan als het volume niet in orde is!?
Mijn vraag over de plek waarop je de mic gezet heb, is eerder omdat ik zelf gemerkt heb dat de natuurgetrouwe weergave van mijn basgeluid erbij gebaat was als ik nog iets hoger ging zitten dan jij – dus net BOVEN de sleutelgaten en dan in het midden. Niemand heeft het erover dat dit een goede plek is, ik weet het, maar daar kwam ik dus op uit na veel geëxperimenteer. Bij mijn bas is dat echt ideaal!
Overigens: mijn houten bas, een Pedrazzini, klinkt sinds kort ook echt helemaal geweldig na een reviseerklus. Het wordt tijd dat ik met die bas het opnemen experiment aanga!
Goed ik heb een aardig idee ontwikkeld over een middenweg die misschien wel het meest optimum geluid gaat produceren. Gedeeltelijk zijn deze pogingen al vaker uitgeprobeerd maar ik denk nooit op de juiste manier. Zowel de combinatie van de Wilson pickups met een microfoon als de combinatie van Wilson met pickup element onder de kam (zoals de realist of wat ik gebouwd heb) biedt denk ik een zeer goede mogelijkheid een subliem geluid te maken maar niet door ze zomaar te mengen zoals men vaak probeert. De twee opnemers nemen immers beiden al het geluid op en mengen geeft dan per definitie kamfiltering wat onvermijdelijk weer onnatuurlijk klinkt. Dus dat moet een beetje anders. De tools daarvoor heb ik alleen de Wilson niet. Nog even mijmeren hoe ik daar aankom....
Dat is te begrijpen. Het is een complex te maken product i.v.m. vrijwel alle andere beschikbare pickups. Het is zeer nauwkeurig gemaakt en je krijgt er een ruimer bij om nauwkeurige gaten te kunnen maken, wat overigens cruciaal is voor een goede werking. Niettemin zijn er bassisten die het resultaat niet goed vinden gezien het commentaar en de aanbieding van Francis Luyten in 2008 om het voor 250 euro te verkopen. Ik neem aan dat hij hem allang kwijt is.
Hi Rob,
Eerstens; ik ben een volslagen leek op het gebied van elektronica dus vergeef me "domme" vragen. Ik heb met belangstelling je website gelezen over het bouwen van een contrabas microfoon en overweeg samen met iemand die er wel verstand van heeft dit te bouwen. Ik heb echter een vraag: ik heb gekeken naar de microfooncapsules die je aanbeveelt en zie dat deze een bereik vanaf 100Hz hebben. Ik heb ook ergens gelezen dat de lage E een frequentie heeft van 41Hz, Is er een speciale reden dat je een microfoon hebt gekozen met een bereik vanaf 100Hz?
Ronald,
Grofweg kun je microfoons onderscheiden in drukgevoelige en gradiëntgevoelige. De eerste worden voornamelijk toegepast als rondomgevoelig microfoon. Deze zijn fundamenteel recht tot dichtbij 0 Hz. De gradientgevoelige zijn richtgevoelig waarbij de frequentiekarakterstiek in principe oploopt met 6dB/octaaf ( naar hoog toe) of liever gezegd ze vallen eigenlijk al af vanaf 20kHz naar laag toe! Dit wordt door speciale mechanische maatregelen gedeeltelijk gecompenseerd in de capsule zelf. Vrijwel alle "capsules" in deze categorie (richtgevoelige microfoons) worden gecompenseerd tot ca 200Hz. Die frequentiekeuze is niet zomaar gemaakt, maar omdat vanaf die frequentie juist het proximity effect gaat optreden die ervoor zorgt dat laag sterk wordt opgehaald als je dichterbij gaat komen. Bij ca 30cm afstand blijkt dan de totale karakteristiek ongeveer een vlakke overdracht tot ca 20Hz te hebben. Dichterbij loopt het laag juist extra op.
Dus ongeacht welk element je koopt, ze vallen dus fundamenteel allemaal af. De karakteristieken van deze capsules worden in "het verre veld" (1 meter afstand) gemeten opgegeven. Vaak worden professionele microfoons voorzien van twee of drie standen voor het laag waarbij de noodzakelijke compensaties voor laag in de voorversterker worden gerealiseerd. Dan kun je dus kiezen om veel laag op te halen op grote afstand ( groter dan 1m) of juist af te laten vallen voor heel dichtbij (zang).
Anders gezegd koop je een richtgevoelige microfooncapsule dan valt hij ALTIJD af vanaf ca 200Hz (-3dB) in het laag. Maar dat is maar goed ook, anders krijg je dichtbij veel te veel boost door het proximity effect. In principe staat op de website van DPA: http://www.dpamicrophones.com/en/Ordbog.aspx?entryid=%7B9CC1DC76-8DCA-4707-A68F-3E896342F49F%7D
een typisch voorbeeld van het proximity effect voor dit soort microfoonelementen.
Bij het gebruik van deze zelfgebouwde microfoon zul je de hoeveelheid laag enorm kunnen beïnvloeden door de positie. Richt je die op het sleutelgat onder de E-snaar dan krijg je een overdosis aan laag om twee redenen. Ten eerste komt er veel meer laag uit de sleutelgaten dan hoog en ten tweede zorgt het proximityeffect nog eens voor een extra boost. Overigens zul je al snel gebruik gaan maken van het richten op het sleutelgat om het rondzingen te verminderen.
Veel succes met de bouw. Ik ben benieuwd naar je belevenissen.
Groet,
Rob
