Simandl is puur een technische methode die los van elke speelstijl gebruikt kan worden. Op de orkest fragmenten na dan, die klassiek zijn. Je hoeft niet eens perse een strijkstok te gebruiken om de oefeningen te spelen. Het is puur om de vingerzettingen en toonladders te leren. Meer niet.
Dus zo moet je deze methode ook beschouwen en niet als een 'stijl' methode.

Ik vind zoals gezegd de stukjes in Simandl helemaal niet muzikaal of mooi, maar het legt een goede technische basis van waaruit je verder kan naar whatever wat voor een stijl.
Ik vond het destijds zelfs leuk om uit te spelen en de nieuwe vingerzettingen te ontdekken.

Het boek is misschien niet helemaal meer bij de tijd maar er zijn niet zoveel beginners methodes die helemaal 'goed' zijn. Dat is waarom Simandl nog steeds uit de kast wordt getrokken denk ik.