Ik vind het knap dat je iets hebt bedacht Rob! Als ik het goed begrijp denk je dus dat er twee processen aan het werk zijn, een proces dat vooral invloed heeft op de korte termijn (vocht) en een op de lange termijn (scheurtjes)? Ik weet niet zeker of de toename van volheid en sustain van de hoge noten, die echt heel radicaal kan zijn met de jaren (van een kort plooink naar een lange, volle toon) verklaard kan worden uit de scheurtjes, maar je waagt een dappere poging tot een theorie.
Dat zou dus betekenen dat ook in mijn koolstofvezelbas het vocht zich ophoopt en er kleine scheurtjes ontstaan, want dat instrument is even vatbaar voor deze ontwikkelingen (waar ik zelf trouwens heel verbaasd over was).
Bedoel je snaren als Pirastro Obligato Francis? Die vind ik ook heel lekker spelen en mooi klinken, maar wel een beetje snel slijten en ontstemmen trouwens.
Het zijn juist de microscopisch kleine scheurtjes of zo je wilt het losser gaan zitten van het verband tussen de onderlinge vezels die de flexibiliteit van het hout voor kleinere trillingen doen toenemen. Daarom worden de hogere harmonischen beter. De demping neemt af waardoor omdat er minder wrijving tussen de vezels is. Daardoor zal hij langer blijven zingen.
Goed, bij een koolstof bas (maar ik begrijp dat er maar heel weinig van bestaan of misschien is Cosi wel de enige? althans ik vind er niet veel over op internet)kan ik daar pas over meepraten als ik begrijp hoe dat ding in elkaar zit. Is dat een compleet glasfiber bas?
Ziet er niet zo uit? Je zou in ieder geval denken dat het zich dan aanzienlijk minder gevoelig toont voor vocht en tijd tenzij er weer hout of i.d. is verwerkt?
Rob
De toets is van ebbenhout, maar verder is hij toch wel in zijn geheel van koolstofvezel. Naast Cosi, is Luis and Clark een vrij bekend merk: (http://www.luisandclark.com) Je kunt hier wat over zulke bassen lezen: http://www.stringsmagazine.com/article/default.aspx?articleid=21723
Het is evident koolstofvezel bassen in hoge mate ongevoelig zijn voor vocht en veroudering! De koolstofvezels zelf zijn geheel ongevoelig maar de lijm (hars) waarin ze gevat zitten is wel degelijk enigszins gevoelig voor vocht, veroudering, micro scheurtjes en hechting met de koolstofvezels. Realiseer je dat de hars verreweg het grootste bestanddeel is! Daar wordt veel onderzoek naar gedaan omdat het als bouwmateriaal voor heel veel zaken wordt gebruikt. En ook de mechanische structuurwijzigingen zoals microscheurtjes door belasting en veroudering zijn daarbij van groot belang. Het is gewoon aanwezig. De hechting tussen de vezels en de hars wijzigt daarbij ook! Het is dus zeker goed denkbaar dat de structuur onder invloed van het voortdurend fibreren wijzigt. En dus ook daarmee de flexibiliteit! En dus de klankkleur! Dus fysisch gezien is het alleszins verklaarbaar! Nu is onderzoek naar klankkleur op zich niet iets waar bakken met geld voor beschikbaar zijn denk ik. Dus zul je het voorlopig moeten doen met je eigen subjectieve waarnemingen! Het grote voordeel is dus dat je een luider, lichter en veel ongevoeliger voor vocht en temperatuur instrument kunt bouwen in vergelijking met hout. Tevens is de reproduceerbaarheid veel beter. Koolstofvezel instrumenten zullen natuurlijk altijd anders klinken dan een natuurlijk product als hout waarvan er geen twee hetzelfde zijn! Maar dan gaan we over smaak en nostalgie praten!
Rob
Dank voor deze uitleg Rob, je theorie wordt steeds aannemelijker!
Het gekke is dat mijn Cosi bas wel degelijk gevoelig is voor vochtigheid e.d. Misschien een fractie minder dan mijn houten bas, maar toch duidelijk, en dat vind ik eigenlijk alleen maar jammer. Dat zo'n bas zo kleddernat gaat klinken onder de invloed van vochtig weer, dat willen we toch helemaal niet? Ik heb eens naast een binnenzwembad moeten spelen en toen duurde het 3 weken voordat die bas weer een beetje normaal klonk. Een ramp. Dat was dan wel mijn houten bas.
Vandaag zat ik met een contrabasbouwer en een natuurkundige in 1 ruimte en hebben we het hier over gehad. Volgens hen kwam het door het selectief herverdelen van vocht in de bas. Het schijnt onderzocht te zijn dat als je flink doorspeelt, sommige plekken van de bas meetbaar warmer worden. Uit die plekken zou dan vocht verdwijnen en zich op andere plekken settelen. Volgens de contrabasbouwer (Hamoen) kunnen zulke kleine veranderingen al resulteren in een enorm klankverschil. In mijn koolstofvezelbas zou het volgens hen om een herrangschikken van hars kunnen gaan.
