jullie hebben helemaal gelijk. Als je te veel en te lang in de duimpositie zit te pielen wordt het snel irritant. Maar van de andere kant als je een solo speelt zonder de duimpositie wordt het ook snel te veel lage tonen.
Bij walking bass vind ik korte uitstapjes naar de duimpositie vaak ook wel mooi. Zoals bijvoorbeeld bij Eddie Gomez of Ron Carter en vele andere.
Het gaat natuurlijk allemaal om de juiste balans en context.
Klopt het dat hoge tonen in de duimpositie veel minder sustain hebben?
vanaf de hoge bes (15e positie)op de g snaar blijft er weinig sustain over.
Of heeft dat te maken met de hoogte van de snaren? bij mij staan die vrij hoog.
De noten hebben daar soms wel wat minder sustain, maar het hangt ook sterk van de bas af. de ene bas klinkt beter en gelijkwaardiger in alle registers, dit is wat je natuurlijk graag wil, maar dat zijn vaak ook duurdere instrumenten denk ik.
Het zou goed kunnen dat het ook met de hoogte van de snaren te maken heeft. Als de snaren hoger staan, dan krijg je over het algemeen meer volume, meer punch in je geluid en inderdaad minder sustain, dus dat zal ook doorwerken in de duimpositie. Maar sommige bassen klinken daar ook gewoon niet zo geweldig, het kan van een hoop dingen komen.
Daarnaast is het ook zo dat een bas in die regionen ingespeeld moet worden. Ook al heb je een tweedehands bas, weinig bassisten spelen in dat gebied. Heel raar, iets wat ik zowel met mjn vorige bas als met mijn huidige bas gemerkt heb: als je daar consequent blijft spelen, krijgen die hogere regionen steeds meer klank en sustain. Ik hoorde van Ferdinand Rikkers dat dit een 'normaal' proces is, al snapt niemand hoe het precies zit. Van zijn collega Marco hoorde ik dat een mafkees een robot had ontworpen, die niets anders deed dan voortdurend dezelfde 'dode' toon aanslaan. Na een paar dagen klonk die toon dan prima. Rara hoe kand dat - maar het is wel zo. Dus ook als je niets veranderd aan je bas, maar blijft spelen in de duimposities, gaat de bas daar vanzelf beter klinken. En dus niet alleen omdat je meer ervaring en handigheid krijgt, wat natuurlijk ook zo is.
dat de bas beter gaat klinken naarmate je er meer op speelt in sommige posities heeft volgens mij te maken doordat de hals enigszins inslijt door het spelen. Doordat inslijten gaat hij iets meer 'zingen'. Ik merk dat op mijn fretloze bas tenminste altijd. Op den duur (na een aantal jaar) wordt het weer te veel en dan moet je de hals laten vlakken.
Bij mijn contrabas is bij de hoge duimpositie tonen het geluid meteen na het aanslaan weg, wel heel weinig sustain dus. Volgens mij kan dat beter.
Volgens mij heeft het daar niet zoveel mee te maken.
Voor zover ik weet heeft het te maken met de series aan boventonen die de bas produceert. Hoe lange je speelt op de bas, des te 'losser' de bas wordt. Het hout vibreert beter en anders. Iets in die trant in ieder geval, ik ben geen wetenschapper. Maar naarmate de serie aan boventonen zich ontwikkeld, des te beter je geluid wordt volgens mij.
Ik speel ook fretloze basgitaar. Het gaat hier om een heel ander fenomeen, zoal Tobias terecht zegt. De verschillen worden ook véél groter dan het effect waar jij het over hebt bij de basgitaar en zijn blijvend. Om de verwarring nog groter te maken: ik speel tegenwoordig op een kunststof (koolstof vezel) contrabas, en op deze bas gebeurt het ook. Dus als het iets met het hout te maken heeft, moet het met het hout van de toets te maken hebben, want er zit wel een ebbenhouten toets op.
Wat ik merk bij fretloze bas is dat de sustain en het 'zingen'(van 'gefrette'tonen) voornamelijk bepaald wordt door de hals. Ik heb goedkope bassen met veel sustain en duurdere kwalitatief betere bassen met minder sustain. Ik kan ook niet zeggen waar het precies aan ligt.
Uit hetgeen Philip hierboven beschrijft zou je ook kunnen opmaken dat het aan de hals ligt hoeveel sustain een (contra)bas heeft. Ik heb het dan niet over open snaren.
