Ach ja, valse noten spelen we allemaal wel eens, ik dus ook –≠ maar ik vind het er wel een beetje veel bij deze jongen. Ik heb het idee dat het niet goed kan blijven gaan met zijn linkerarm omdat hij hem in een wat onnatuurlijke hoek omhoog houdt terwijl hij tegelijkertijd natuurlijk aardig wat kracht uitoefent om te kunnen spelen wat hij speelt. Met dat soort dingen nodig je vaak blessures uit. Eigenlijk moet elke houding die een mens nooit in zou nemen als hij geen bas zou spelen zoveel mogelijk vermeden worden. Ik zou zelf nooit met mijn arm op deze manier omhoog gaan staan, bij welke andere activiteit dan ook en daarom is ons lichaam er niet voor uitgerust, dat zit gewoon niet in onze genen en daar zijn geen miljoenen jaren van ontwikkeling van het menselijk lichaam aan besteedt. Maar misschien kan zijn lichaam hier best tegen hoor, dan heeft hij geluk; dit is geen wet van Meden en Perzen, het ene lichaam is hier beter tegen opgewassen dan het andere. Het mijne kan er niet tegen als ik iets raars ga doen, dus ik let er heel erg op, anders ben ik de klos.
Er moet me nog iets van het hart over in de duimposities spelen. Misschien omdat het moeilijk is en sommige bassisten willen laten zien dat ze het zo goed kunnen, beginnen ze eindeloos te pielen in dat gebied bij solo's. Ergerlijk vind ik dat. Ik vind dat je iets moet spelen omdat de muziek erom vraagt en je hoofd je ernaar toe leidt, en niet om op te scheppen tegenover andere bassisten. Irritant macho gedrag is dat en het klinkt nergens naar.
Voor de begeleiding van een solist heb je weinig aan dit gebied, want als je daar speelt mist de muziek zijn (lage) fundament, en daar zijn we toch (ook) voor. Meer dan een paar noten speel je daar daarom niet als je begeleidt, hoogstens wat noten ter versiering, en zelden hoger dan de eerste A na het octaaf op de G snaar.
De rest van de bas is daarom veel belangrijker, zoals Thomas zeer terecht opmerkte. Dit gezegd hebbende: ik vind het heel prettig dat ik tijdens solo's ook dit gebied erbij kan betrekken als mijn hoofd daarom vraagt. Mooi is ook het contrast tussen de zeer hoge en lage noten.

Ik blijf het een interessante discussie vinden over de duimpositie.

Ik speel op elektrische bas ook vrij veel in de hoge regionen, maar probeer dan inderdaad niet mijn functie als bassist of begeleider te verliezen.
Ik merkte al snel toen ik laatst met een gitarist repeteerde dat ik die hoge tonen op de contrabas miste als ik niet in de duimpositie ging spelen.
Omdat ik muzikaal ongeveer hetzelfde wil doen/kunnen als op elektrische bas wil ik ook de duimpositie zo snel mogelijk onder de knie krijgen. Hierbij wil ik echter niks forceren en fout aanleren. Ik wil alvast wat eelt kweken en daarom probeer ik iedere eventje 10 minuten in duimpositie te spelen.

Ik vind het interessant om allerlei meningen te horen hierover en dit forum heeft me wat dat betreft al veel geholpen. Ik kom ook niet dagelijks andere contrabassisten tegen.

Ik ben het voor de verandering dit keer helemaal met Philip eens over soleren in de duimpositie. Er zijn inderdaad veel bassisten die (nu ze eindelijk na lang studeren de duimpositie onder de knie hebben) daar eindeloos blijven pielen om maar te laten zien hoe geweldig ze kunnen spelen. Inderdaad dom gedrag en het slaat muzikaal vaak nergens op. Daar komt ook nog eens bij kijken dat een wat middelmatige bas daar vaak helemaal niet zo goed klinkt en zoals we allemaal weten zijn bassen heel duur, niet iedereen heeft een bas met net zo'n mooie gelijkmatige toon als in de lagere posities.

jullie hebben helemaal gelijk. Als je te veel en te lang in de duimpositie zit te pielen wordt het snel irritant. Maar van de andere kant als je een solo speelt zonder de duimpositie wordt het ook snel te veel lage tonen.

Bij walking bass vind ik korte uitstapjes naar de duimpositie vaak ook wel mooi. Zoals bijvoorbeeld bij Eddie Gomez of Ron Carter en vele andere.

Het gaat natuurlijk allemaal om de juiste balans en context.

Klopt het dat hoge tonen in de duimpositie veel minder sustain hebben?
vanaf de hoge bes (15e positie)op de g snaar blijft er weinig sustain over.
Of heeft dat te maken met de hoogte van de snaren? bij mij staan die vrij hoog.

De noten hebben daar soms wel wat minder sustain, maar het hangt ook sterk van de bas af. de ene bas klinkt beter en gelijkwaardiger in alle registers, dit is wat je natuurlijk graag wil, maar dat zijn vaak ook duurdere instrumenten denk ik.
Het zou goed kunnen dat het ook met de hoogte van de snaren te maken heeft. Als de snaren hoger staan, dan krijg je over het algemeen meer volume, meer punch in je geluid en inderdaad minder sustain, dus dat zal ook doorwerken in de duimpositie. Maar sommige bassen klinken daar ook gewoon niet zo geweldig, het kan van een hoop dingen komen.

Daarnaast is het ook zo dat een bas in die regionen ingespeeld moet worden. Ook al heb je een tweedehands bas, weinig bassisten spelen in dat gebied. Heel raar, iets wat ik zowel met mjn vorige bas als met mijn huidige bas gemerkt heb: als je daar consequent blijft spelen, krijgen die hogere regionen steeds meer klank en sustain. Ik hoorde van Ferdinand Rikkers dat dit een 'normaal' proces is, al snapt niemand hoe het precies zit. Van zijn collega Marco hoorde ik dat een mafkees een robot had ontworpen, die niets anders deed dan voortdurend dezelfde 'dode' toon aanslaan. Na een paar dagen klonk die toon dan prima. Rara hoe kand dat - maar het is wel zo. Dus ook als je niets veranderd aan je bas, maar blijft spelen in de duimposities, gaat de bas daar vanzelf beter klinken. En dus niet alleen omdat je meer ervaring en handigheid krijgt, wat natuurlijk ook zo is.

En anders raak je op den duur wel gewend aan dat pokke-geluid

dat de bas beter gaat klinken naarmate je er meer op speelt in sommige posities heeft volgens mij te maken doordat de hals enigszins inslijt door het spelen. Doordat inslijten gaat hij iets meer 'zingen'. Ik merk dat op mijn fretloze bas tenminste altijd. Op den duur (na een aantal jaar) wordt het weer te veel en dan moet je de hals laten vlakken.

Bij mijn contrabas is bij de hoge duimpositie tonen het geluid meteen na het aanslaan weg, wel heel weinig sustain dus. Volgens mij kan dat beter.

Volgens mij heeft het daar niet zoveel mee te maken.
Voor zover ik weet heeft het te maken met de series aan boventonen die de bas produceert. Hoe lange je speelt op de bas, des te 'losser' de bas wordt. Het hout vibreert beter en anders. Iets in die trant in ieder geval, ik ben geen wetenschapper. Maar naarmate de serie aan boventonen zich ontwikkeld, des te beter je geluid wordt volgens mij.

Ik speel ook fretloze basgitaar. Het gaat hier om een heel ander fenomeen, zoal Tobias terecht zegt. De verschillen worden ook véél groter dan het effect waar jij het over hebt bij de basgitaar en zijn blijvend. Om de verwarring nog groter te maken: ik speel tegenwoordig op een kunststof (koolstof vezel) contrabas, en op deze bas gebeurt het ook. Dus als het iets met het hout te maken heeft, moet het met het hout van de toets te maken hebben, want er zit wel een ebbenhouten toets op.

Wat ik merk bij fretloze bas is dat de sustain en het 'zingen'(van 'gefrette'tonen) voornamelijk bepaald wordt door de hals. Ik heb goedkope bassen met veel sustain en duurdere kwalitatief betere bassen met minder sustain. Ik kan ook niet zeggen waar het precies aan ligt.

Uit hetgeen Philip hierboven beschrijft zou je ook kunnen opmaken dat het aan de hals ligt hoeveel sustain een (contra)bas heeft. Ik heb het dan niet over open snaren.