Als ik zo aansla dat ik de toon het mooist vind, dus met de zijkant van het eerste kootje van de vinger, dan komen mijn nagels niet tegen de snaren, zelfs als zij tamelijk lang zijn. Ik doe dus geen moeite om dit te voorkomen. Maar met deze stand van de vingers heeft de middelvinger wat minder vrijheid dan wanneer de vingers een grotere hoek met de snaren maken. Ik denk dat het op den duur toch wel zal wennen. Het boek van Hein gaat uit van bassisten die in de F-sleutel kunnen lezen en dat kan ik niet. Daarom vrees ik dat ik er niet zo veel aan zal hebben.

Adriaan,
Je creëert idd een dilemma op die manier ; hoe meer je je vingers parallel met de snaren plaats hoe meer die middelvinger in de weg zit. Ideaal zou zijn dat je je vingers haaks op de snaren zet maar dan is de toon wat dun. Je kan zoeken naar een compromis waarbij de hoek van de vingers ergens in de buurt van de 45° ligt.
Wat je waarschijnlijk ook wil voorkomen is het volgende :
Je speelt met de wijsvinger een noot op de E-snaar en de volgende noot ligt op de A-snaar. Je krijgt dan een rare overgang van wijs- naar middelvinger. Dat gaat nog bij gemiddelde tempo's maar als je een snel loopje moet spelen zit je vast.
Je kan het ook doen à-la Ray Brown ; die speelde met één vinger en haalde daar een behoorlijke snelheid mee. Er zijn vast nog wel "éénvingerige monsters" te vinden in het lijstje toppers.
Zulke zaken komen echter ook niet in één keer, dat vraagt oefening en geduld, veel geduld... Probeer voor jezelf een aantal oefeningen te maken op open snaren met een aantal combinaties van snaren. Zet de metronoom op een laag tempo en begin eraan. Elke dag een aantal keren een paar minuten.
Mogelijke combinaties zijn : (in vier) G G D D A A E E E E A A D D G G enz... of G D D D G A A A G E E E enz... Je verzint er zo een heleboel. Zet een spiegeltje voor je waarin je desnoods enkel je rechterhand ziet en controleer de stand van je vingers. Streef daarbij ook steeds naar een mooie toon. Varieer dan ook nog eens het tempo van de metronoom van bv. 50 naar 70 en de volgende keer van bv. 90 naar 60. Schrijf de noten uit en zet er bij welke vinger je gebruikt voor welke snaar. Je kan van een hogere naar een lagere snaar "raken" maw. dezelfde vinger gebruiken of een andere vinger... maar wissel bij voorkeur de vingers af. Kortom de mogelijkheden zijn onbeperkt ! Met consistent werken krijg je zo een mooie rechterhandtechniek zonder dat je nog nadenkt over welke vinger je nu eigenlijk graag had gebruikt.
Toen je voor de eertse maal in een auto kroop had je waarschijnlijk ook liever gehad dat het een automaat was ipv een manuele schakelbak. Denk je nu nog na als je schakelt ? Herhaling is het sleutelwoord !
Good luck !
Sorry jongens, ik kan het niet laten, ik was beter leraar geworden op een kostschool...(maar 't is wel goed bedoeld hoor !)

He, wat grappig dat je dit dilemma noemt, Francis. Begon al te denken dat ik de enige was die dit lastig vond! Bij supersnelle loopjes moet ik telkens weer over een horde nemen in zulke gevallen.

Gisteren heb ik o.a. Renaud Garcia-Fons gezien op het North Sea (naast Scott Colly, Christian McBride en de bassist van Michel Camillo, die ook geweldig was). Heel virtuoos, Renaud Garcia-Fons. Viel me op dat hij ook met drie vingers aanslaat, vooral bij supersnelle passages. Wat me ook opviel die dag: drie van die vier geweldige bassisten versterkten hun bas met een microfoonsysteem. Toch had Garcia-Fons het beste geluid, de enige die zijn bas versterkte met een piezo systeem – al klonk het geplukt dat een beetje elektrisch. Blijkbaar is het versterken van de contrabas met een echt akoestisch geluid nog steeds heel moeilijk.

Had nog nooit van deze Renaud gehoord, maar inderdaad behoorlijk indrukwekkend. Mooi geluid ook in het hoog. Mooier dan in het laag zelfs!

Bijzondere opname. Wat een techniek en strijken kan hij ook. Leuk ook de combinatie met akkoestische gitaar.

Zijn mooiste cd (ik ken ze allemaal)vind ik er een met de naam Furea, die hij met een accordeonist heeft opgenomen (met Jean Louis Matinier).

Garcia-Fons gebruikt trouwens (onder andere...)een Fishman Full circle (die met de stelschroeven in de kam) om zijn arco sound op te nemen in de studio. Live komt het geluid van een pickup van Hubert Liegeois.
Dat prachtgeluid van hem komt waarschijnlijk ook door z'n mooie Jean Auray bas.
Philip, grappig dat je Garcia-Fons het beste vond klinken want zijn aanpak (afstelling instrument + het fysieke aspect) komen erg overeen met die van jou. Dus, vrij lage actie (vooral op G en C snaar) en erg zuinig omspringen met energie om geen blessures op te lopen. Die CD noemt overigens "Fuera" en is idd erg mooi !

Klopt, Renaud heeft me ook geïnspireerd tot de aanschaf van een vijf snarige contrabas, waar ik nog steeds heel blij mee ben. Ik ga mijn actie trouwens verhogen. De snaren van mijn nieuwe koolstof vezel bas staan hoog (te hoog voor mij), maar ik merk dat ik het fijn vind dat hij meer kabaal maakt en ook wat meer 'kern' in de toon heeft. Dus ik ga maar eens naar een snaarhoogte die tussen die twee bassen in zit. Hopelijk overleven mijn spieren dat...