Op basgitaar speel ik met de wijsvinger en de middelvinger van de rechter hand en over het algemeen komen de vingers na elkaar aan bod. Op basgitaar houd ik mijn vingers ongeveer haaks op de snaren en de nagel raakt de snaar als laatste waardoor de toon tamelijk scherp is. De voordelen van tweevingerig spelen zijn dat een hoge speelsnelheid mogelijk is en dat het aantal aanslagen per vinger de helft is, waardoor de eeltlaag minder snel afslijt.

Toen ik weer met contrabas begon was het in het begin gewoon noodzakelijk om tweevingerig te spelen omdat anders de huid van mijn wijsvinger te snel afsleet. Als ik dat vergat en een zere wijsvinger kreeg dan kon ik nog enige tijd met alleen de middelvinger spelen maar dat is tamelijk ongemakkelijk. Om een mooie klank te krijgen moeten voor mij de vingers een kleine hoek met de snaar maken zodat voorkomen wordt dat de snaar door de nagel geraakt wordt. Maar bij een kleine hoek heeft alleen de wijsvinger alle vrijheid. Als je speelt met de middelvinger dan zit de wijsvinger eigenlijk in de weg. Ik heb nu weer voldoende eelt op mijn vingers om lange tijd achter elkaar alleen met mijn wijsvinger te spelen en eigenlijk voelt dat het beste aan en is daarbij de toon het mooist.

Tijdens Jazz in Duketown heb ik goed opgelet hoe de topbassisten spelen. Wat ik waarnam was dat iedereen bij hoge tonen tweevingerig speelde en dat daarbij de hoek tussen de vingers en de snaar veel groter was dan bij lage tonen. Waarschijnlijk raakt de nagel daarbij de snaar maar dat is niet erg omdat een scherpe klank bij hoge tonen juist mooi is. Het kan ook zijn dat de nagels kort geknipt waren maar dat is mij niet opgevallen. Omdat ikzelf ook klassiek gitaar speel moeten de nagels van mijn rechterhand lang zijn maar het kan zijn dat mensen die alleen contrabas spelen, ze kort knippen.

Bij lage tonen werd door sommige bassisten nog steeds tweevingerig gespeeld maar anderen speelden bijna altijd éénvingerig. Waarschijnlijk werd de middelvinger dan alleen nog maar gebruikt bij bepaalde overgangen maar ik ben er niet achter gekomen wanneer dat was. Wanneer ikzelf lage tonen tweevingerig speel dan haal ik op contabas geen hogere speelsnelheid dan bij éénvingerig spelen terwijl dat op basgitaar wel het geval is. Dit komt omdat de wijsvinger de beweging van de middelvinger hindert en omdat veel meer met het vlees van het eerste vingerkootje gespeeld wordt waardoor het meer tijd kost om de vinger om de snaar te leggen dan wanneer alleen de vingertoppen gebruikt worden. Graag hoor ik jullie ervaringen over dit onderwerp.

Hoi Adriaan,
Ik speel vrijwel altijd met twee vingers, waarbij ik geen enkele hinder ondervind van mijn wijsvinger.
Mijn nagels zijn inderdaad zo kort mogelijk. Lelijk, als de snaar de nagel raakt.
NHOP sloeg met drie vingers aan. Er is dus van alles mogelijk.
Hoger gebruik ik meer vlees, anders wordt de toon te dun. Dat betekent dat ik mijn vingers bijna paralel aan de snaren houd. Dan ondervind ik wel wat hinder als ik tweevingerig wil spelen, maar het lukt toch als het nodig is en maakt mijn bewegingsvrijheid groter. Maar bij langere noten speel ik daar meestal met een vinger.

Hey Adriaan,
Elke bassist heeft hier wel zijn eigen mening over vrees ik...
Je kan het volgende doen :
Ren naar de winkel en haal het boek van Hein Van De Geyn. Doe de rechterhand-oefeningen op open snaren en gebruik daarbij een spiegel om te controleren of je het echt goed doet en er zullen wonderen geschieden !
Als je je nagels lang wil houden om gitaar te spelen heb je waarschijnlijk een probleem ; het zal of -nagels knippen- of -een lelijk geluid- zijn. Als je niet het geluid van nagels op de contrabassnaren wil met die lange nagels ga je je vingers in allerlei bochten wringen en zodoende een beperkte rechterhandtechniek ontwikkelen.

Als ik zo aansla dat ik de toon het mooist vind, dus met de zijkant van het eerste kootje van de vinger, dan komen mijn nagels niet tegen de snaren, zelfs als zij tamelijk lang zijn. Ik doe dus geen moeite om dit te voorkomen. Maar met deze stand van de vingers heeft de middelvinger wat minder vrijheid dan wanneer de vingers een grotere hoek met de snaren maken. Ik denk dat het op den duur toch wel zal wennen. Het boek van Hein gaat uit van bassisten die in de F-sleutel kunnen lezen en dat kan ik niet. Daarom vrees ik dat ik er niet zo veel aan zal hebben.

Adriaan,
Je creëert idd een dilemma op die manier ; hoe meer je je vingers parallel met de snaren plaats hoe meer die middelvinger in de weg zit. Ideaal zou zijn dat je je vingers haaks op de snaren zet maar dan is de toon wat dun. Je kan zoeken naar een compromis waarbij de hoek van de vingers ergens in de buurt van de 45° ligt.
Wat je waarschijnlijk ook wil voorkomen is het volgende :
Je speelt met de wijsvinger een noot op de E-snaar en de volgende noot ligt op de A-snaar. Je krijgt dan een rare overgang van wijs- naar middelvinger. Dat gaat nog bij gemiddelde tempo's maar als je een snel loopje moet spelen zit je vast.
Je kan het ook doen à-la Ray Brown ; die speelde met één vinger en haalde daar een behoorlijke snelheid mee. Er zijn vast nog wel "éénvingerige monsters" te vinden in het lijstje toppers.
Zulke zaken komen echter ook niet in één keer, dat vraagt oefening en geduld, veel geduld... Probeer voor jezelf een aantal oefeningen te maken op open snaren met een aantal combinaties van snaren. Zet de metronoom op een laag tempo en begin eraan. Elke dag een aantal keren een paar minuten.
Mogelijke combinaties zijn : (in vier) G G D D A A E E E E A A D D G G enz... of G D D D G A A A G E E E enz... Je verzint er zo een heleboel. Zet een spiegeltje voor je waarin je desnoods enkel je rechterhand ziet en controleer de stand van je vingers. Streef daarbij ook steeds naar een mooie toon. Varieer dan ook nog eens het tempo van de metronoom van bv. 50 naar 70 en de volgende keer van bv. 90 naar 60. Schrijf de noten uit en zet er bij welke vinger je gebruikt voor welke snaar. Je kan van een hogere naar een lagere snaar "raken" maw. dezelfde vinger gebruiken of een andere vinger... maar wissel bij voorkeur de vingers af. Kortom de mogelijkheden zijn onbeperkt ! Met consistent werken krijg je zo een mooie rechterhandtechniek zonder dat je nog nadenkt over welke vinger je nu eigenlijk graag had gebruikt.
Toen je voor de eertse maal in een auto kroop had je waarschijnlijk ook liever gehad dat het een automaat was ipv een manuele schakelbak. Denk je nu nog na als je schakelt ? Herhaling is het sleutelwoord !
Good luck !
Sorry jongens, ik kan het niet laten, ik was beter leraar geworden op een kostschool...(maar 't is wel goed bedoeld hoor !)

He, wat grappig dat je dit dilemma noemt, Francis. Begon al te denken dat ik de enige was die dit lastig vond! Bij supersnelle loopjes moet ik telkens weer over een horde nemen in zulke gevallen.

Gisteren heb ik o.a. Renaud Garcia-Fons gezien op het North Sea (naast Scott Colly, Christian McBride en de bassist van Michel Camillo, die ook geweldig was). Heel virtuoos, Renaud Garcia-Fons. Viel me op dat hij ook met drie vingers aanslaat, vooral bij supersnelle passages. Wat me ook opviel die dag: drie van die vier geweldige bassisten versterkten hun bas met een microfoonsysteem. Toch had Garcia-Fons het beste geluid, de enige die zijn bas versterkte met een piezo systeem – al klonk het geplukt dat een beetje elektrisch. Blijkbaar is het versterken van de contrabas met een echt akoestisch geluid nog steeds heel moeilijk.

Had nog nooit van deze Renaud gehoord, maar inderdaad behoorlijk indrukwekkend. Mooi geluid ook in het hoog. Mooier dan in het laag zelfs!

Bijzondere opname. Wat een techniek en strijken kan hij ook. Leuk ook de combinatie met akkoestische gitaar.

Zijn mooiste cd (ik ken ze allemaal)vind ik er een met de naam Furea, die hij met een accordeonist heeft opgenomen (met Jean Louis Matinier).

Garcia-Fons gebruikt trouwens (onder andere...)een Fishman Full circle (die met de stelschroeven in de kam) om zijn arco sound op te nemen in de studio. Live komt het geluid van een pickup van Hubert Liegeois.
Dat prachtgeluid van hem komt waarschijnlijk ook door z'n mooie Jean Auray bas.
Philip, grappig dat je Garcia-Fons het beste vond klinken want zijn aanpak (afstelling instrument + het fysieke aspect) komen erg overeen met die van jou. Dus, vrij lage actie (vooral op G en C snaar) en erg zuinig omspringen met energie om geen blessures op te lopen. Die CD noemt overigens "Fuera" en is idd erg mooi !

Klopt, Renaud heeft me ook geïnspireerd tot de aanschaf van een vijf snarige contrabas, waar ik nog steeds heel blij mee ben. Ik ga mijn actie trouwens verhogen. De snaren van mijn nieuwe koolstof vezel bas staan hoog (te hoog voor mij), maar ik merk dat ik het fijn vind dat hij meer kabaal maakt en ook wat meer 'kern' in de toon heeft. Dus ik ga maar eens naar een snaarhoogte die tussen die twee bassen in zit. Hopelijk overleven mijn spieren dat...