Ik weet niet niet of ik de enige ben, maar ik vind Thomastiek de laatste jaren vreselijk achteruit gegaan. Zozeer dat ik er schoon genoeg van heb en enige tijd geleden ben overgestapt op Pirastro Jazzer. Ik weet niet hoe die snaren het doen als je strijkt (dat doe ik niet), maar ik vind ze voor plukken geweldig! Strijkt er iemand met die snaren?
Jazzers zijn in eerste instantie pluksnaren. Erop stijken levert een schel geluid op, ze zijn echt ultra bright. Nu kun je natuurlijk een hoop compenseren: van die rubberen ringetjes op de kam, zwarte strijkstok haren en Kolstein soft rosin maar het belangrijkste: een goede strijk techniek.
Maar je blijft strijken op pluksnaren. Als je snaren zoekt uit de Pirastro familie die zowel voor plukken als strijken beide zijn ontwikkeld:
Na jaren stoeien met allerlei merken en typen ben ik tot de conclusie gekomen dat de Velvet blue's echt de beste snaren zijn voor mij. niet te dik wel wat darm sound speelbaarheid van staal, gaan alleen maar beter klinken etc. Wat een topsnaren zijn dit.
Graag wil ik de volgende informatie met jullie delen over snaren.
Gezien de fotos die Philip op dit blog zet,heeft hij enige affiniteit met het "slapgebeuren" (meestal geasocieerd met de rockabilly wereld.)
Ik was op zoek naar snaren die "plukbaar" (pizzicato), "slapbaar" en strijkbaar zijn.
Met darmsnaren is dit te doen maar deze lijken niet zo gangbaar,de enkele die ik er op zie spelen moeten veel bijstemmen.
De meeste contrabassisten spelen op stalen (nickelwound) snaren maar deze vernielen je toets bij het "slappen" ,nylonwound snaren hebben dit probleem drastisch minder ook is het vriendelijker voor je vingers.
Ik heb op MP "weedwackers" gekocht dat leek me voor 50 euro wel een leuk experimentje, er is op YT het een en ander te zien om een indruk te krijgen.
Deze snaren zijn exreem dik de lage E is 4,5mm dik en de G snaar 2,3mm dus bijna 2x keer zo dik als normale stalen snaren.Het zijn low tension snaren dus ze staan minder strak gespannen maar produceren daarbij dezelfde toonhoogte,dus ze wapperen behoorlijk.Door deze lage spanning heb je ook minder volume.Het articulatie vermogen van deze snaren is erg beperkt en van de lage E snaar is nauwelijks een toon te horen.In tegenstelling tot wat de verkoper mij verteld heeft zijn ze wel goed strijkbaar.Maar waar het meer om gaat is de duidelijke harde tik die je hoort als je de snaar omhoog trekt en weer los laat of door met de vlakke hand de snaren tegen te toets te tikken.Met deze snaren kwam ik niet uit de voeten dus ik ben op zoek gegaan naar iets anders.
Ik heb nu andere nylonwound snaren die veel meer in de richting komen van wat ik wil, het merk is Presto, de snaren hebben een stalen kern en zijn ook behoorlijk dik de lage E is 3,8mm en de G is 1,9mm, de definitie en sustain vind ik best goed maar de klankkleur is toch beduidend anders dan stalen snaren, bij de versterking moet er iig veel hoog uit gedraaid worden.Op YT is hier ook wel een indruk van te krijgen.Dus deze snaren lenen zich beter voor het plukken,strijken en slappen.
"Slappen" op een contrabas is iig van een totaal andere orde dan "slappen op een electrische bas (lees"plank")
Aanvankelijk had ik Thomastik Dominant omdat deze zo duidelijk 'door de mix' zouden prikken. Met mijn bas klinken deze echter te donker. Vind ik niet mooi en het intoneren is ook bijna niet te doen.
Mijn docent gebruikte LaBella snaren die soepeler spelen en sprankelender klinken. Meer mid en mid-hoog, duidelijker harmonischen bij flageoletten enz.
Zo ben ik uitgekomen op de LaBella Orchestral Series, Elite Chrome steel flatwound on Rope Core. Prettig om te plukken en te strijken.
