hallo,
momenteel ben ik met walking bass aan het oefenen en ik krijg van diverse kanten te horen, daar waar je een losse snaar kunt spelen doen, een ander zegt zoveel mogelijk de losse snaren vermijden.
kan iemand mij hier meer over vertellen

alvast dank,
herman

Hier zijn de meningen inderdaad behoorlijk verdeeld over! Het spelen van losse snaren heeft natuurlijk een paar voordelen.
!. Je bent altijd zuiver.
2. Je hoeft geen snaar in te drukken, wat soms heel prettig is, bijvoorbeeld als je al uren contrabas hebt gespeeld en een lamme arm hebt.
3. Een losse snaar heeft ook qua klank charme. Ook kun je er leuke effectjes mee uithalen.
Er zijn ook nadelen verbonden aan het spelen van losse snaren:
1. Je kunt niets met de toon doen, tremolo is bijvoorbeeld niet mogelijk.
2. Met name als je heel snel speelt, is het spelen van losse snaren moeilijk. Het is veel makkelijker om snaren te blijven indrukken dan je linkerhand opeens van de snaar af te moeten halen en er vervolgens weer op te moeten zetten.
Het is dus niet zo dat het spelen van een losse snaar 'goed' of 'fout' is, het hangt er gewoon van af wat je zelf wilt horen. You're the boss.

Hallo Herman,

zie het antwoord van Philip,
ik zou daar nog aan willen toevoegen:

- In klassieke muziek wordt in ieder geval altijd het strijken van de G snaar vermeden (snelle passages daar gelaten)die klinkt gestreken niet zo best.

- Een in kwarten gestemd snaarinstrument betekend een hoge mate van symmetrie in te spelen patronen: toonladders, intervallen, akkoorden...etc hebben allemaal dezelfde vorm, waar op de hals je ze ook speelt (zie basgitaar en gitaar).
Dus:
Door zoveel mogelijk open snaren te spelen is de symmetrie weg en hebben veel toonladders ineens een andere vorm (probeer maar eens de toonladder van Bb maj en die van B maj).
Ook een reden waarom veel bassisten graag een Bluesje in F of Bb spelen maar huiveren bij een bluesje in F# of B)wat gzd ook voor blazers en pianisten minder fijn is

Als je dus je symmetrie wil behouden (minder studeren en nadenken)dan speel je net als op de basgitaar op de A snaar alles in dezelfde vorm omhoog.
Nadeel: klinkt niet als een Contrabas en swingt schnabbels minder en dan is daar nog de kleine terts-afstand voor je links.

--Is het eigenlijk LOSSE snaren of OPEN snaren??
Mijn snaren zitten goed vast, niet los...en dicht zijn ze ook...

succes en groet,
Martin

Oh ja:

en dan is daar nog de Traditie!

Luister eens naar Ray Brown of Milt Hinton, of ander fijn swingende bassisten en je zult veel open snaren horen!

"Walked" stukken beter

Er bestaat zoiets als "The Instrumental Trap".
Deze valkuil is dat iets veel gespeeld wordt omdat het bij het instrument hoort, en makkelijk ligt op de bas.
Walk jij maar eens op de E snaar:
F-F#-G- (vaste)A naar Bb op de A snaar of hetzelfde maar dan via de losse-open A naar Bb.....(op tempo 200 bijvoorbeeld).....I rest my case!


"Beware of the Instrumental Trap!",
D. Liebman

Ik gebruik beide methodes door elkaar en ik gebruik de basgitaarmethode ook op mijn (halve) contrabas.
Als ik gebruik maak van losse snaren dan is bij mij de wijsvinger voor de 1e positie, de middelvinger voor de 2e, de ringvinger voor de 3e en de pink voor 4e positie. Een C op de A-snaar speel ik dan met de ringvinger en een D is dan de losse D-snaar. Bij het spelen van een chromatische toonladder vanuit de lage E omhoog, verplaats ik mijn duim niet.
Als ik geen gebruik maak van losse snaren dan speel ik een C op de A-snaar met de middelvinger en een D op de A-snaar met de pink.
Ik snap eigenlijk niet waarom er bij de normale contabasmethode geen gebruik gemaakt wordt van de ringvinger van de linkerhand. Deze vinger is van nature zeker zo sterk als de pink en als je alle vier je vingers gebruikt dan neemt de gemiddelde belasting per vinger af waardoor je minder snel vermoeid raakt.

Eigenlijk wordt de ringvinger van de linkerhand wél gebruikt, namelijk om samen met de pink de snaar in te drukken. Het is (zeker in het begin) prettig om daar twee vingers voor te gebruiken, want de pink gebruik je normaal niet zo vaak, dus veel kracht heeft die vinger niet. En in de duimposities gebruik je de ringvinger natuurlijk sowieso de hele tijd.

Volgens mij maakt het voor het speelgemak niet zoveel uit welke vinger je waarvoor gebruikt. Het enige wat belangrijk is, is dat je spieren zoveel mogelijk ontspannen zijn. Het verplaatsen van de hand kan heel ontspannen, dus daar is in principe niets op tegen. Het spelen van een toonladder op één snaar, waarbij je na elke twee tonen je hand verplaatst, kan razendsnel en zonder veel inspanning, om maar eens een voorbeeld te geven. Bij het strekken van vingers span je spieren en hoe meer je strekt, hoe krampachtiger je hand wordt. Daarom vind ik strekken niet verstandig, al zijn er bassisten die er fantastische resultaten mee behalen. Dat is eigenlijk altijd zo: er zijn altijd muzikanten die met een onlogische techniek fantastische resultaten behalen. Zodat alles wat we erover zeggen enigszins relatief is en dus ook wat ik zeg. Toch durf ik te stellen dat het altijd beter is om op een zo ontspannen mogelijke manier te spelen: zo vermijd je zoveel mogelijk blessures, staan je oren verder open en omstaat er meer ruimte in je hoofd om muzikaal te spelen. Meestal is er namelijk een direct verband tussen gespannen spieren en een gespannen psyche. Muzikaal spelen is daardoor veel lastiger als je gespannen bent, dan als je ontspannen bent. Laat ik het nog eens anders formuleren: het is heel moeilijk om ontspannen te blijven in je hoofd als je lichaam (ergens) gespannen is. Andersom is trouwens ook waar, denk maar eens aan de verkramping in je spieren als je zenuwachtig bent.

Om een snaar zover met een vinger van de linkerhand in te kunnen drukken dat een mooie toon ontstaat is een bepaalde minimale kracht nodig afhankelijk van het type snaar en de afstand tussen snaar en toets. Deze kracht zal ook nog afhangen van de hoeveelheid eelt die je op je vingers hebt. Naarmate je meer eelt hebt, maakt de snaar een minder diepe groef in je vingertop en heb je minder kracht nodig. Beginners met weinig eelt moeten daardoor relatief hard drukken. Maar zelfs de minimale kracht veroorzaakt nu eenmaal een bepaalde spanning in je spieren. Als je veel stress hebt dan kan het zijn dat je daardoor harder drukt dan nodig is. Ik mediteer al heel lang dagelijks en heb daardoor een laag stressniveau waardoor ik ook beter voel wanneer ik tegen overbelasting aan zit en daardoor op tijd stop. Ik voel me gewoon prettig als mijn linkerhand maximale bewegingsvrijheid heeft. Mijn snaren staan nogal laag en ik heb daardoor niet veel kracht nodig en ik leg de vingers nooit tegen of over elkaar. Maar ik heb mezelf contrabas leren spelen en het kan best zijn dat ik tegen bepaalde regels zondig.