Dat zou best wel eens kunnen kloppen, met name omdat er niet één manier is (ook wat de techniek betreft) om iets 'goed' te spelen. Dat betekent dat de leerstof idealiter wordt toegespitst op de specifieke talenten en vaardigheden van de leerling. Daar heb je dan wel een flexibele basleraar voor nodig, die niet denkt dat hij de wijsheid in pacht heeft. Dat heeft hij ook niet, hoe goed hij ook speelt; er zijn vele wegen die naar Rome leiden.
Dit gezegd hebbende: er zijn een paar technische dingetjes waarvan je met zekerheid kunt zeggen dat ze de speler in de weg zitten. De vingers van je linkerhand hoog optillen nadat je een noot gespeeld hebt bijvoorbeeld; dat kost alleen maar tijd en energie. De vingers moeten echt over de toets 'sluipen'.
De blauwe maandag dat ik zelf les heb genomen, vertelde mijn leraar me overigens dat je door een foute techniek kunt heen studeren; m.a.w., als je maar lang genoeg oefent, krijg je bepaalde problemen vaak ook op onorthodoxe wijze op den duur wel onder de knie. Maar het lijkt me dat je jezelf wel tijd en uren studie kunt besparen met een leraar.
Ik heb een andere weg gekozen en mezelf bijna alles aangeleerd. Dat heeft zijn voors en zijn tegens. Tegen: het heeft lang geduurd voordat ik op technisch gebied potten kon breken. Dat had misschien wat sneller gekund met een leraar. Maar ja, ik ben flink eigenwijs en had er gewoon geen zin in. Voordeel is dat ik, door alles op mijn manier te doen, nu een heel eigen speelstijl heb ontwikkeld.