Alles wat met bassen te maken heeft is welkom!
Hoi Philip en anderen,
Leuk dat er nog steeds activiteit is op deze interessante site. Ik ben dan wel geen contrabassist, maar toch maar even mijn vraag.
Ik speel op een Fender Jazz en ben de laatste tijd wat onzeker over de toonzuiverheid van deze bas. Hij speelt, klinkt heerlijk....maar het is net of ie gewoon niet helemaal zuiver klinkt. Mijn snaren liggen er vanaf juli op, klinken OK (niet vuil ofzo)en het zijn Ernie Ball's.
Het stemapparaatje geeft aan dat hij goed gestemd is (los/flageolet 12e fret) en ook de luthier/bouwer zei dat hij helemaal zuiver klinkt. Hij had hem op allerlei posities gecontroleerd met een heel nauwkeurige stemkast. Toch hoor ik tijdens het aanslaan dat de E soms zweeft rond de juiste toon, De D op de A snaar ook...
Ligt het nou toch aan mijn eigen aanslagtechniek of is er dan toch iets mis ? You say...
Bedankt en groetjes Joris.
Het kan ook zijn dat je een fantastisch gehoor hebt en beter fretloos kunt gaan spelen. Fretten zijn altijd een compromis; een G# en een Ab zijn eigenlijk niet precies hetzelfde om maar eens wat te noemen, maar op instrumenten als de befrette bas en een piano wel. Als je geen last hebt van fretten kun je af en toe noten spelen die zo zuiver zijn, dat de hemel opengaat. Ook vreselijk valse noten trouwens, maar daar wil ik het nu niet over hebben. Oei. Te laat.
Hoi Philip....
Bedankt voor je antwoord...
Dus....het moet dan eigenlijk wel gezocht worden in mijn aanslag ofzo ? of weet jij nog iets waar t aan zou kunnen liggen, technisch gezien ? (hals, snaren, weet ik veel wat..). Ik lees het wel weer.
Mooie les over "het verhaal" trouwens...
Heb je al bekeken of je de snaar met je linkerhand heel recht naar beneden drukt?
Samengevat: Vermits je luthier de afstelling heeft gecontroleerd, kan het inderdaad aan 2 dingen liggen:
1) Je hebt heel goed oren, en hoort het verschil tussen een diatonische en cromatische halve noot. Een mol is 4 komma naar beneden, een kruis is 4 komma naar omhoog, maar er zitten 9 kommas tussen een hele noot. Het verschil tussen bijvoorbeeld een Si en een Do-mol is dus 1 komma. Sommige horen dit, andere weeral niet. Doordat piano's (de meeste instrumenten in feite) evenredig zwevend gestemd worden (Wohltempered klavier van Bach...), zit je altijd met een compromis. Een kerkorgel is trouwens acoustisch exact gestemd, maar dan alleen voor 1 toonaard. Een kerkorgel in Do groot gestemd klinkt verschikelijk vals als je een liedje in bijvorobeeld Re-groot speelt. Hoe verder verwijderd in de kwintencirkel, hoe slechter/valser alles word. Do-groot is aanhangend bij Do-klein, Mi-klein, Fa-groot (1 mol), Sol-groot (1 kruis).
Meer lezen? Wikipedia - "gelijkzwevende stemming"
2) Je techniek is niet juist. Meer bepaald, je trekt aan je hals (onbewust?) of je drukt je vinger niet perfect loodrecht op de fretts. Om zeker te zijn, gebruik ik een bankkaart (of ander dun stevig voorwerp) om de snaren loodrecht in te drukken als ik mijn bas afstel.
Bij een befrette basgitaar zouden de fretten op een zodanige plaatst moeten zitten dat het instrument zuiver klinkt volgens de gelijkzwevende stemming wanneer het oktaaf zuiver is. Dit laatste is eenvoudig te controleren door de oktaaftoon eerst als flageolet aan te slaan en dan met een ingedrukte snaar. Nu kunt je voor bepaalde intervallen valsheid ervaren omdat je het verschil hoort tussen de gelijkzwevende stemming en de harmonishe stemming maar er kunnen nog diverse andere oorzaken zijn waarvan er een aantal al opgevoerd werden.
Een oorzaak die nog niet opgevoerd is, is het niet exact homogeen zijn van de snaar. Wanneer de massaverdeling over de gehele snaarlengte niet constant is krijg je toonafwijkingen, ook wanneer het oktaaf wel zuiver is en wanneer de fretten wel op de juiste plaats liggen. Ik denk echter dat de niet-homogeniteit van nieuwe stalen snaren van een goed merk maar heel klein is en dat de afwijking die hierdoor ontstaat ondergeschikt is ten opzichte van afwijkingen die het gevolg zijn van het verbuigen van de hals of het niet recht omlaag drukken van de snaar. Maar voor oude snaren die bij de fretten versleten zijn kan dit effect merkbaar worden.
Het kan voor een contrabas ook merkbaar worden voor darmsnaren waarvoor het waarschijnlijk moeilijker is om voor de gehele snaarlengte dezelfde dichtheid en dikte te realiseren dan voor stalen of voor kunststof snaren. Maar omdat een contrabas geen fretten heeft is deze afwijking weer makkelijk te corrigeren.
De D op de A snaar herken ik niet, die moet gewoon zuiver kunnen klinken.
Echter, e en de f op de d snaar echter zijn vaak kritisch. Ik speel ze bij voorkeur niet op die posities, zeker niet als de toon wat langer aanhoudt. Ze klinken daar bijna altijd vals. Op mijn fretless Rikkers heb ik op die posities geen last.
