Indrukwekkende instrumentalisten, maar zeker niet iets wat ik voor m'n plezier op zou zetten. Het roept bij mij geen enkel gevoel op. Behalve een lichte nervositeit wellicht.
Waarom hebben dergelijke muzikanten eigenlijk altijd zo'n eng clinisch geluid?
Ik zou het ook niet kopen en opzetten, maar wat die bassist daar doet vind ik toch echt wel heel vet hoor. Ik vind het nog leuk om te zien ook En dat is waarom ik het poste.
En hoe vinden jullie zijn pedaaltjes? In de zeventiger jaren was zo'n fuzz (geen idee of dat nog zo heet, maar ik bedoel dat tandartsboor geluid) een tijdje hip, maar ik kan er nu slecht naar luisteren. Brrrr.
Hey Bassvolk,
Enorm indrukwekkend is dit. had Stanley Jordan al eerder gespot op youtube.
Het is als druk "seventies" behang... Geef me een vierkante meter, maar een volledige muur.........???
Volgens mij zijn die mensen gewoon TE goed !
@Philip:
Op zich kan een fuzz best leuk zijn, zeker als ie net iets gruiziger klinkt (groffere korrel zeg maar). Vindt 'm hier echter niet zo interessant (zeker met die octaver, of wat het dan ook mag zijn, er nog eens overheen).
Overigens is een fuzz niet bedacht om het geluid van een tandartsboor na te bootsen, maar dat van een gescheurde speaker
He Sander,
Wat bedoel je eigenlijk met een 'eng clinisch geluid'? Ik kan me voorstellen dat dit vrij dicht bij zijn akoestisch geluid komt en dat juich ik toe. Ik vind bovendien dat hij een mooi vol geluid heeft op de contrabas. Zeker als ik de internet comprimering incalculerings faktor incalculeer! (Want die zal dan wel voor dat overdreven hoog zorgen van de opname.)
Hmmm, ik vind het juist helemaal niet zo accoustisch klinken. Eerder een fretloze basgitaar. Maar goed, de compressie zal vast ook z'n parten spelen (al draagt zijn electromagnetische pickup hier ook zeker aan bij).
Mijn opmerking over het geluid had eigenlijk voornamelijk betrekking op de gitaar. Ik vind het kil en leeg. Alles lijkt er vooral op gericht om de afzonderlijke noten zo duidelijk mogelijk te onderscheiden (en daarmee de aandacht helemaal op het virtuoze spel te richten). De klank is echter zo gedefinieerd dat al het gevoel eruit lijkt te zijn. En persoonlijk ben ik nou eenmaal gevoeliger voor de klankkleur dan voor virtuoziteit.
Als we dan toch bezig zijn: luister ook nog even naar het stuk Aqajan van Renaut op you tube. Mooier kan gestreken contrabas volgens mij niet zijn hoor.
Wat vind je van de sound van Christian McBride? En van de sound van Charly Haden?
Ai, val ik even door de mand (of eigenlijk ook weer niet aangezien ik al eerder heb aangegeven geen jazz-fan te zijn). Ik heb/ken geen muziek van deze heren, althans niet dat ik me er bewust van ben. Ken eigenlijk alleen hun namen