Ik heb onlangs, als absolute beginner van de contrabas, een instructiedvd van Todd Phillips gekocht. Hij beweert dat je de ringvinger niet of nauwelijks gebruikt. Nu zie ik regelmatig contrabassisten die hun pink in combinatie met de ringvinger gebruiken. Het is verleidelijk om dit ook te doen, maar ik vraag mij af of ik in een later stadium niet vastloop

Die ringvinger/pink-combi is erg gebruikelijk in de lagere regionen. Met de pink pak je dan de juiste toon, met de ringvinger zorg je voor een groot deel van de benodigde kracht die nodig is om de snaar tegen de toets de drukken.

Een propere "klasieke" techniek is inderdaad zoals Sander zegt: De pink om de toon te vormen, en de ringvinger om te helpen duwen. De pink alleen is meestal niet sterk genoeg. Deze 3-noten-per-positie speelwijze heeft een onmiskenbaar voordeel, namelijk dat je altijd ongeveer juist speelt. Als je je hand normaal plaatst op de toets, is de wijsvinger een noot, de middelvinger een halve toon hoger, en de pink nog een halve toon hoger. De middelniger zal altijd in de helft staan, of je nu hoge of lage noten moet spelen. Uiteraard staat je hand wat meer open bij de lage noten, en gesloten bij hoge noten. Dit is anders dan bijvoorbeeld een cello, waar ook met gestrekte wijsvinger enzo word gespeeld. Hier heb je 4 noten per positie, en een strekking naar een 5de noot. Hierdoor beperk je je positiewissels. Bij contrabas heb je enorm veel positiewissels. Je ziet soms bassisten foefelen, door te strekken enzo, maar echt proper vind ik dit niet - en meestal is te vals om te aanhoren.