In de thread ‘Bastijdschrift’ bracht ik het al even ter sprake: het onderwerp ‘vrouw en contrabas’.
Mij viel ooit op in een enquête van een gitaartijdschrift, dat het bijna uitsluitend door mannen werd gelezen. Ik schreef daarover: ‘Wij mannen vinden het blijkbaar heerlijk om eindeloos (maar dan ook eindeloos) te praten over de keuze van snaren, versterkers, eindversterkers, voorversterkers, doorlussen en monitoren, merken en elkaar af te bluffen met feitjes en weetjes. En dan maakt het eigenlijk weinig uit of het gaat over auto's, voetbalelftallen, parkieten fokken of contrabassen. Maar blijkbaar is dat een benadering die 50% van de bevolking niet aantrekt.’

Webmaster Philip reageerde daarop met: ‘Wat de vrouwen betreft: zou dat niet de achtergrond zijn van de modefoto's in Jazz en Jazzist – dat ze proberen vrouwen op die manier voor hun blad te interesseren? Maar zouden vrouwelijke bassisten nu echt zo anders tegen ons blad aankijken dan mannen? Overigens denk ik dat vrouwen een kleine doelgroep zijn, omdat ik me niet goed kan voorstellen dat je zo'n blad gaat lezen als je niet zelf contrabassist bent. En vrouwelijke contrabassisten zijn er helaas niet zoveel. Gelukkig wel een paar trouwens.’

Dat brengt me nog niet zoveel verder. Ik heb niet het idee dat je voor een bastijdschrift met een aparte vrouwenrubriek zou kunnen komen. Mijn idee is wel: mannen verliezen zich graag in details, vrouwen kijken meer naar het geheel, hebben dus een andere blikrichting. En die andere blikrichting moet in een bastijdschrift wel naar voren komen. Ik bedoel het perspectief van: hoe krijgt het basspelen een plek in mijn dagelijkse leven, hoe reageert mijn omgeving er op? Hoe combineer ik het basspelen met de andere dingen en mensen die mijn agenda vullen? Als zulke vragen aan de orde komen, is dat toch een winstpunt voor alle lezers, man en vrouw?

Op een amateurdag van het Residentieorkest was ik een dag tussen heren en dames contrabassisten. De vrouwen spraken over vragen als: hoelang zal ik bas kunnen blijven spelen tijdens mijn zwangerschap? Zal mijn kind ook van bas houden, als het in de baarmoeder al zo goed reageert op muziek? Of ze spraken over een scholenproject van het orkest, over het enthousiast maken van anderen voor klassieke muziek en over waar ze de afgelopen maand hadden gespeeld. Bij de heren hoorde ik spreken over dingen als: wie wordt de nieuwe dirigent, heeft de OR wel inspraak gehad, wie wordt de nieuwe aanvoerder, kan ik morgen wegblijven en wie moet mijn plek dan innemen? Wat zijn de voor- en nadelen van een vijfsnarige bas?

Oké, ik zal wel grossieren in vooroordelen, maar reageer er maar eens op.

Dames contrabassisten, reageer eens op de volgende vragen!
* Hoe komt het dat zo weinig vrouwen en meisjes contrabas spelen? Ik zie massa’s harpistes, die een veel zwaarder instrument te versjouwen hebben. Waarom dan niet meer vrouwen op bas? Misschien zijn mannenhanden groter, maar er zijn toch voldoende bassen met een kleine mensuur te krijgen, waarvoor je grote handbreedte hoeft te hebben. En, eerlijk gezegd, mijn handen zijn ook geen kolenschoppen waar veel kracht in zit, en toch kan ik geluid uit een bas krijgen. En ik zie heel wat vrouwelijke sporters die meer presteren en energie uit hun lijf halen dan ik als man bij een avond contrabasspelen er uit zweet. Het kan dus niet alleen het feit van lichaamsbouw zijn.
* Ontbreekt het aan voldoende rolmodellen en aansprekelijke voorbeelden om als meisje of vrouw voor een bas te kiezen? Wie zijn inspirerende vrouwelijke bassisten? Joke Geraets vroeger bij de Nits, Annie van De Berini’s...
* Is een orkest, een jazzcombo of een popband toch een behoorlijk machogebeuren van tegen elkaar opboksen, elkaar afbluffen en je muzikale spierballen laten zien, en is dat een vertoon waar je als vrouwelijke bassist geen zin in hebt? Waar kun je dan je ei wel kwijt?
* Klopt mijn stelling: mannen vinden het heerlijk om eindeloos te ouwehoeren over allerlei (technische) details en daarover tegen elkaar op te boksen met feitjes en weetjes, en dat is iets wat vrouwen niet aantrekt?

Of denk je gewoon: laat die mannen maar kletsen op hun forums; ik speel gewoon bas, en ze zoeken het verder maar uit?

Ik ben vrouw, ik heb heel kleine handen, ik ben niet zo sterk en ik speel contrabas. Volgens mijn echtgenoot kun je niet fatsoendelijk met mij praten als het over muziek gaat, dus dat zal ook wel goed zitten... Ik ken zelfs bijna net zoveel vrouwelijke als mannelijke contrabassisten. Maar het blad waar jij het over hebt ken ik helemaal niet. Ik speel ook voornamelijk klassiek. Een rolmodel heb ik nooit gehad. Ik wilde gewoon contrabas spelen en ben begonnen op basgitaar. (En sorry, maar toen ik jong was speelde ik natuurlijk eerst dwarsfluit)En dan nog de forums. Ik heb geen idee waarom, maar daar zijn inderdaad minder vrouwen actief.

Ook ik speel bas. Speel zowel licht als klassiek, maar de mannen in de lichte muziek veel irritantere haantjes dan in de klassieke muziek. En ik had geen zin om me daar mee bezig te houden. En nee, snaren en versterkers staan niet zo hoog op mijn gespreksonderwerpen lijst, net zo min als baby's en educatieve projecten. Ik praat liever over muziek.
Ach en forums. Pffft. Ik heb ook nog een baan en een studie en een bas. Ben liever daarmee bezig.

... maar toch af en toe eens piepen bij Baumgarten ?

Beste Sam,

Wij geven niet spontaan commentaar, maar omdat we een uitnodiging hebben gekregen via de mail om hier eens te reageren. Niet spontaan even fora doorlezen dus...

Op het Talkbass-forum ontdekte ik een hele thread die gewijd is aan 'vrouw en contrabas'. Daarin worden allerlei namen en links genoemd van vrouwelijke contrabassisten. Het valt me op dat er heel wat zijn die bas en zang combineren. Bijv. Esmeralda Spalding (www.esmeraldspalding.com).
Zie voor de discussie: http://www.talkbass.com/forum/showthread.php?t=247695 .

Beste Petra,

Moest jij geen bas aan het spelen zijn in plaats van dit berichtje te lezen?

Ik kan me vergissen, maar mij bekruipt het gevoel dat Sam de wereld van de contrabasfora graag houdt zoals deze reeds is.... met niet te veel vrouwen

Nee hoor! Ik onderschrijf volmondig de stelling dat er veel "haantjes" tussen het mannenvolk zitten, en niet alleen op fora. Ik heb een aantal jaren aikido gedaan, en ik trainde veel liever met vrouwen dan met mannen. Mannen willen eeuwig competitie beoefenen. Vrouwen kunnen dingen doen om de dingen zelf, en niet om anderen te overtroeven... Om deze en andere redenen beschouw ik - echt waar - vrouwen als het sterke geslacht... Respect!

Maar ik vind het wel zaaaaluch om ze uit hun tent te lokken.

Dat klopt wel, dat mannen over de bank genomen competitiever zijn dan vrouwen. Ik kan me herinneren dat toen Eddy Gomez, Stanly Clarke en Jaco Pastorius de geluidsbarriere doorbraken, alle bassisten sneller wilden kunnen spelen dan alle andere bassisten. Ik geloof dat die rage weer een beetje voorbij is trouwens.

Maar ik vind het wel zaaaaluch om ze uit hun tent te lokken.

Sam

Dat is ook leuk, maar op fora werkt dat blijkbaar niet en 'schrikt' het veel vrouwen juist af denk ik. Wie zijn hier immers uiteindelijk aan het discussiëren in deze topic over vrouwen en contrabas...
Ik zou me daarentegen wel uit de tent laten lokken, kan ook erg genieten van oeverloos ouwehoeren/discussiëren op fora als deze. Maar ja, ik ben dan ook geen vrouw

Het lijkt me wel een teken aan de wand dat de enigen die zich druk maken over de bijdragen van vrouwen aan dit forum mannen zijn.

Ik kan me de reactie van Sam wel voorstellen. De 'toon' van de reactie van Annemiek was ook wel erg in de trant van 'de beste verdediging is de aanval' om het zo maar even diplomatiek te zeggen. Maar goed laten we het niet groter maken dan het is.

Wat het haantjes gedrag betreft; persoonlijk, hoewel ik 'net' in de jazz kom kijken, vind ik het wel meevallen. Ik heb nog niet met zo heel veel muzikanten gespeeld misschien maakt dat een verschil.

Wanneer je een passie hebt voor bijvoorbeeld voor het spelen van contrabas is het soms verleidelijk bevestiging te zoeken door je nogal nadrukkelijk te profileren. Zo van ik kan het wel, omdat muzikanten vaak erg kritisch zijn t.o.v. elkaar. Zoals iedereen heb ik wel eens van die momenten dat je aan anderen wilt laten zien wat je 'waard' bent maar dit geeft voor mij meestal toch niet echt de voldoening die ik zoek in het bassen. Het plezier is veel groter wanneer ik weer een stukje beter de theorie kan toepassen of een lastig stukje zo vanuit mijn hoofd in een keer kan spelen etc. Ik probeer ook zo in het maken van muziek te staan en me ook zo t.o.v. anderen te uiten en te gedragen. Dat is de enige bijdrage die je kan leveren denk ik. Tenzij je van het macho gedrag houdt natuurlijk.

Voor dat ik jazz muziek maakte, heb ik in hardcore bandjes gespeeld (hardcore, voortgekomen uit punk muziek soms te vergelijken met death-metal). In de metal wereld is het helemaal macho wat dat betreft. Muzikanten zijn uiterst kritisch t.o.v. elkaar, het is echt snel, sneller snelst. Mijn ervaring is dat dit voor sommige mensen enorm beperkend is.

Een 'beetje off-topic' misschien maar ik wilde het toch even posten.

Martijn

Ik kan me herinneren dat toen Eddy Gomez, Stanly Clarke en Jaco Pastorius de geluidsbarriere doorbraken, alle bassisten ...

Philip

Dat lijkt me toch vrij vervelend als muzikant

off topic: leuke website!!

Vrouwen en bassen - volgens mij zie je ze steeds meer. Vroeger was het een echt mannen-instrument, net zoals de harp of de dwarsfluit (heb ik ook jaren gespeeld) meer een vrouwen-instrument was.
Als mensen mij nu vragen waarom ik bas ben gaan spelen, kan ik er geeneens een goed antwoord op geven. Het overkwam me eigenlijk gewoon.

Inspirerende (vrouwelijke) bassisten heb ik niet. Heb ooit Arwen Linnemann live zien spelen en dat was erg leuk om te zien, omdat ik nog nooit een andere bassiste had gezien.

En een machogebeuren...geloof niet dat wij vrouwelijke bassisten daar last van hebben. Het wordt over het algemeen erg gewaardeerd als je als vrouw bas speelt. En ik heb eigenlijk het idee dat bassisten toch ander slag is dan bijvoorbeeld het gitaristenvolk. Dat zijn toch meer de machomannen?

(Bas)gitaarforums bezoek ik regelmatig, maar meer als 'lezer' dan als actief deelnemer aan discussies. Er zijn vaak meer dan genoeg mensen die veeeel meer verstand van zaken hebben dan ik.

groetjes,
Irma